Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/12842 Esas 2020/2639 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12842
Karar No: 2020/2639
Karar Tarihi: 17.02.2020

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/12842 Esas 2020/2639 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkum olduğuna karar verdi. Ancak, sanığın etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması mümkün olabileceği göz önünde bulundurulmamıştı. Ayrıca, tekerrür uygulamasına ilişkin hükümler de yanlış uygulanmıştı. Bu nedenle, mahkeme kararı bozuldu. Kanun maddeleri ise şunlardı:
- 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesi
- Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı
- TCK’nın 168/2. maddesi
- TCK’nın 191. maddesi
- 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrası
- CMK'nın 231. maddesinin 10. fıkrası.

2. Ceza Dairesi 2019/12842 E. , 2020/2639 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Sanığın, 22.05.2015 tarihli sorgusunda, katılanın zararını gidermek istediğini beyan etmesi karşısında; katılandan, sanığın zarar giderme talebine karşı diyecekleri de sorulup, gerektiğinde ödeme yeri de belirlenmek suretiyle sanığa makul bir süre içerisinde zararı tazmin etme imkanı sağlanıp sonucuna göre hırsızlık ve mala zarar verme suçları yönünden sanık hakkında TCK"nın 168/2. maddesinde tanımlanan etkin pişmanlık hükümlerinin uygulama olanağının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
2-Tekerrür uygulamasına esas alınan Zile Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2013/20 Esas, 2013/144 Karar sayılı ilamındaki mahkûmiyetin kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçuna ilişkin olması ve tekerrüre esas alınan bu hüküm tarihinden sonra 18/06/2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"la yeniden düzenlenen TCK’nın 191. maddesi ile aynı Kanun’la 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrası gereğince uyarlanması sonucu "hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına" ve koşulları gerçekleştiğinde CMK"nın 231. maddesinin 10. fıkrası uyarınca "davanın düşmesine" karar verileceğinin öngörülmesi nedeniyle tekerrüre esas alınamayacağının kabulünde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten BOZULMASINA, 17.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.