Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/2451 Esas 2019/13091 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2451
Karar No: 2019/13091
Karar Tarihi: 23.10.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/2451 Esas 2019/13091 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıklar hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme suçlarından verilen hükümler temyiz edildi. Mahkemenin kararı, birinci sanık hakkında kurulan hükümlere yönelik olarak sanık müdafinin temyiz talebinin reddedilmesine, ikinci sanık hakkında kurulan beraat hükümlerine yönelik olarak temyiz talebinin reddedilmesine ve üçüncü sanık hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik olarak sanığın temyiz talebinin reddedilmesine karar verildi. Kararda, iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun birden fazla kişi ile birlikte işlendiği gözetilmeden TCK’nun 119/1-c maddesi gereğince arttırım yapılmamasının nedeni olarak Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nun 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik iptal kararları gösterildi. Kanun maddeleri, CMUK’nun 310/1., 317. ve 1412, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddeleri olarak belirtildi.

17. Ceza Dairesi 2019/2451 E. , 2019/13091 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat

Yerel mahkemece sanıklar hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
I-Sanık ... hakkında kurulan hükümlere yönelik, sanık müdafinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanık ...’nin yokluğunda verilen hükmün, sanığın MERNİS adresinde 03/06/2015 tarihinde usulüne uygun tebliğ edildiği, sanığın, hakkında verilen hükmü, dava ve duruşmalara katılmayan vekaletnameli sanık müdafi tarafından tebliğden itibaren CMUK’nun 310/1. maddesinde yazılı bir haftalık yasal süre geçtikten sonra 12/06/2015 tarihinde temyiz edildiği anlaşılmakla, sanık ... müdafiinin temyiz isteminin 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi ile yürürlükte bulunan CMUK’nun 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II-Sanık ... hakkında kurulan beraat hükümlerine yönelik, sanık müdafinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanığın yokluğunda verilen hükmün annesine tebliğ edildiği ancak, sanığın adreste bulunmama sebebinin tebligat parçasında belirtilmediği bu nedenle tebligatın usulsüz olduğundan sanık müdafii tarafından temyiz dilekçesinin öğrenme üzerine verildiği ve süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanık ... müdafiinin temyizinin "Beraat" kararının gerekçesine yönelik olmadığı ve kararı temyiz etmesinde de hukuki yarar bulunmadığı anlaşıldığından, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi gereğince temyiz talebinin isteme uygun olarak REDDİNE,
III-Sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik, sanığın temyiz talebinin incelenmesinde;
İş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun birden fazla kişi ile birlikte işlendiği gözetilmeden, TCK’nun 119/1-c maddesi gereğince arttırım yapılması gerektiğinin düşünülmemesi, aleyhe temyiz olmadığından; Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK"nun 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararları da kapsam ve içerik itibarıyla infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre, sanık ...’in temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında, usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 23.10.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.