Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - 6136 sayılı Yasa"ya muhalefet - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/2449 Esas 2019/13090 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme, 6136 sayılı Yasa"ya muhalefet
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanıklar hakkında verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
I-Sanık ... hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme ve 6136 sayılı Yasa"ya muhalefet suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Yüze karşı verilip, 12/01/2017 tarihinde tefhim edilen hükmü 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi delaletiyle halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 310/1. maddesinde öngörülen 1 haftalık yasal süreden sonra 15/05/2015 tarihinde temyiz eden sanık ...’ın temyiz talebinin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi delaletiyle halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
II-Sanık ... hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Gerekçeli karar başlığına, yanlış yazılan suçların tarihinin, mahallinde 05.09.2014 olarak düzeltilmesi mümkün görüldüğünden, sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümde doğrudan TCK"nun 116/4. maddesi yerine önce 116/2 sonra 116/4. maddesinin uygulanması netice ceza değişmediğinden; sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nun 58. maddesinin uygulanmasına karar verilirken, hangi ilamın tekerrüre esas alındığı kararda gösterilmemişse de, T.C. Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 2012/6-1431 Esas ve 2013/18 Karar sayılı ilamında da belirtildiği gibi bu hususun infazda gözetilmesi olanaklı görüldüğünden bozma sebebi yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK"nun 53.maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararları kapsamında hak yoksunluklarına ilişkin hükmün yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-Yargılama giderlerinin her bir sanığın sebep olduğu tutar kadar ayrı ayrı yükletilmesi gerektiği gözetilmeden, “Müştereken ve müteselsilen” alınmasına karar verilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nun 326/2. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığıyla CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısım çıkarılarak yerine "TCK"nun 53. maddesinin Anayasa Mahkemesinin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilmek suretiyle uygulanmasına" ibaresi eklenmek; yargılama giderlerine ilişkin kısım çıkarılarak yerine “Sebebiyet verdiği yargılama giderinin sanıkların payı oranında alınarak hazineye gelir kaydına” cümlesinin yazılması sureti ile, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 23.10.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.