Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/13350 Esas 2018/4226 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 01.07.2016 tarih ve 2015/76-2016/205 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin 2013/62315 sayılı ve "..." ibareli marka başvurusuna davalının "..." ibareli markasını mesnet göstererek itiraz ettiğini, davalının yaptığı itiraz üzerine müvekkilinin başvurusunun reddedildiğini, bu karara yapılan itirazın da TPE YİDK kararıyla reddedildiğini, oysa müvekkilinin 2006"dan beri kozmetik sektöründe faaliyet gösterdiğini ve “MORFOSE” markasının ilgili sektörde tanındığını, müvekkilinin başvurusunun önceki tescillerin serisi olduğunu, ileri sürerek YİDK kararının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı şirket vekili; müvekkilinin “...” markasının 2005 yılında ... nezdinde tescil edildiğini ve müvekkilin gerçek hak sahibi olduğunu, markanın müvekkil ile özdeşleştiğini, başvuru ile müvekkili markasının benzer olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacının "..." ibareli başvurusu ile davalının "..." markası arasında biçim, düzenleme ve tertip tarzı itibariyle görsel ve sescil olarak ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunduğu, ortalama düzeydeki alıcı kitlesinin, yargılama konusu ürünler için ayırdığı satın alım süresi içinde, davacının "..." ibareli başvuru markasını gördüğünde derhal ve hiç düşünmeden davalının "..." markasından farklı bir marka olduğunu algılayamayacağı, bu açıdan başvuru markasıyla davalı markası arasında benzerlik bulunduğundan 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesindeki iltibasın bulunduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 6,70 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 04.06.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.