Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9163 Esas 2019/5485 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/9163
Karar No: 2019/5485
Karar Tarihi: 24.04.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9163 Esas 2019/5485 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen karar, Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetiyle sonuçlanmıştır. Sanık müdafiinin temyiz itirazları reddedilerek hüküm açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Ancak, katılanın yaralanmasının yaşamını tehlikeye sokmadığı halde TCK'nın 89/2-b maddesi ile birlikte TCK'nın 89/2-e maddesi uyarınca artırım yoluna gidilmesi ve 5237 sayılı TCK'nın 51. maddesi uyarınca erteleme kararı verilirken uygulanan fıkraların gösterilmemesi suretiyle CMK'nın 232/6. maddesine aykırı davranılması nedeniyle hüküm kanuna aykırı bulunarak bozulmuştur. Hükmün düzeltilerek onanması kararlaştırılmıştır.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 89/1, 2-b, e, 62, 51/1, 3, 53/6. maddeleri: Suçun niteliğine, ceza miktarına ve erteleme kararına ilişkin hükümleri düzenler.
- CMK'nın 232/6. maddesi: Kararda hangi fıkraların uygulandığının belirtilmesini zorunlu kılar.
- 5237 sayılı TCK'nın 51. maddesi: Ceza erteleme kararına ilişkin hükümleri düzenler.
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi:

12. Ceza Dairesi 2017/9163 E. , 2019/5485 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 2-b, e, 62, 51/1, 3, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanması gerektiğine yönelik temyiz itirazlarının reddine; ancak,
1-Katılanın yaralanmasının yaşamını tehlikeye sokmadığı adli raporla belirlenmesine rağmen TCK’nın 89/2-b maddesi ile birlikte TCK’nın 89/2-e maddesi uyarınca artırım yoluna gidilmesi,
2-5237 sayılı TCK"nın 51.maddesi uyarınca erteleme kararı verilirken uygulanan fıkraların gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, bu hususların yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 2. bendindeki “ve e maddeleri” ibaresi çıkarılarak yerine “maddesi” yazılması ve hükmün 7. bendi çıkarılarak yerine “Sanığın 5237 sayılı TCK"nın 51/3. maddesi gereğince bir yıl süre ile denetim altında tutulmasına, 51/6 maddesi gereğince sanığın sabıkasız olması, mahkememizce gözlemlenen olumlu kişiliği ve sosyal durumu göz önünde bulundurularak, denetim süresinin herhangi bir yükümlülük belirlenmeden veya uzman kişi görevlendirilmeden geçirilmesine, 51/7 maddesi gereğince denetim süresi içinde kasıtlı bir suç işlemesi hâlinde; ertelenen cezanın tamamının bir infaz kurumunda çektirilmesine, 51/8 maddesi gereğince denetim süresi yükümlülüklere uygun veya iyi hâlli olarak geçirildiği takdirde, cezanın infaz edilmiş sayılmasına, bu konuda sanığa ihtaratta bulunulmasına (bulunulamadı)” yazılması suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24.04.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.