Tebliğname No : 4 - 2014/98551
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 12. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 19/11/2013
NUMARASI : 2010/52 (E) ve 2013/402 (K)

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1) Sanık A.. A.. hakkında tehdit suçundan verilen mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
Tayin edilen cezanın tür ve miktarına göre; 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile yapılan değişiklik ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek geçici 2. maddesi ile “..hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen 3.000 TL. (dahil) ve altındaki adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri kesindir" hükmü gereğince, sanığa verilen cezanın türü ve miktarı itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1 maddesi ve CMUK"un 317. maddesi uyarınca, sanık müdafiinin temyiz talebinin istem gibi REDDİNE,
2) Sanık Y.. Ç.. hakkında hakaret suçundan verilen ceza verilmemesine dair hükmün incelenmesinde;
Sanık Yıldırım hakkında, hakaret eyleminden kendisine yönelik yaralama eylemine karşı gerçekleştirdiğinden dolayı "ceza verilmesine yer olmadığına" karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, "ceza verilmemesi” şeklinde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan sanık A.H. müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK"un 322. maddesi gereğince, hükümdeki 1-b maddesinin ""Her ne kadar şikayetçi sanık Y.. Ç.. hakkında diğer sanık A.. A.."ya hakaret ettiğinden bahisle cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmış ise de, şikayetçi sanığın eylemini diğer şikayetçi sanığın kasten yaralama suçuna karşılık işlediği anlaşıldığından 5237 sayılı TCK"nin 129/2 maddesi uyarınca CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA"" şeklinde değiştirilerek diğer kısımlarının aynen bırakılmak suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
3) Sanık A.. A.. hakkında yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmünün ve sanık Y.. Ç.. hakkında yaralama suçundan verilen ceza verilmemesine dair hükümlerin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer itirazların reddine, ancak;
Aynı işyerinde çalışan ve aralarında husumet bulunduğu anlaşılan katılan sanıklar aşamalardaki savunmalarında önce diğer tarafın saldırdığını ileri sürdükleri, sanıkların ikisininde yaralandığı, olaya ilişkin tanık bulunmadığından, hangisinin olaya sebebiyet verdiği kesin olarak anlaşılamamış olmasına göre;
a)Sanık Yıldırım hakkında, her ne kadar meşru müdafadan karar verilmiş ise de, sanığın üzerine yüklenen yaralama suçundan tahrik altında mahkumiyetine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
b)Sanık A.H.hakkında, üzerine yüklenen yaralama suçundan hüküm kurulurken, yeterli neden gösterilmeksizin sadece diğer tarafın beyanlarına üstünlük tanınarak TCK"nin 29.maddesince haksız tahrik hükümleri uygulanmaması,
Kabule göre de;
c)Sanık Yıldırım hakkında, yaralama eyleminden meşru müdafaa nedeniyle TCK"nin 25 ve CMK"nin 223/2-d maddelerince "beraat" karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, sanık hakkında "ceza verilmemesi” şeklinde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan sanık A. H. müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 22.12.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.