Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2014/18702 Esas 2015/4868 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : GEBZE 1. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 09/06/2014
NUMARASI : 2014/212-2014/707


Taraflar arasındaki nafaka davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davada, 75 TL olan yoksulluk nafakasının, aylık 1.000 TL"ye çıkartılmasına karar verilmesi talep ve dava edilmiştir.
Davalı taraf, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, aylık nafakanın 175 TL"ye çıkartılmasına karar verilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Dava; yoksulluk nafakasının artırılması istemine ilişkindir.
Türk Medeni Kanunu"nun 176/4. maddesi gereğince; tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin gerektirdiği hallerde iradın artırılması veya azaltılmasına karar verilebilir. Bu bağlamda iradın artırılması için ya tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin bunu zorunlu kılması gerekmektedir.
Dosya kapsamından; tarafların 2004 yılında boşandıkları, davacı lehine 75 TL yoksulluk nafakasına hükmedildiği, davacının eldeki artırım davasını 14.02.2014 günü açtığı anlaşılmaktadır.
Her dava açıldığı tarihteki şartlara göre değerlendirilir.
Buna göre, ilk defa yoksulluk nafakasına karar verildiği 2004 yılından, eldeki artırım davasının açıldığı 14.02.2014 tarihi arasında yaklaşık 10 yıl geçmiştir. Aradan geçen bu sürede davacının ihtiyaçları doğal olarak artmış, davalının gelirinde de en az ÜFE oranında iyileşme meydana gelmiştir.
Hal böyle olunca; tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumları, nafakanın niteliği, iki dava tarihi arasındaki endeks artış oranları ve TMK"nun 4.maddesinde vurgulanan "hakkaniyet" ilkesi de dikkate alınarak nafakanın en azından ÜFE endeksi artış oranında artırılmasına karar verilmesi gerekirken, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş olması doğru görülmemiş, bu husus bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, davacının temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 24.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.