Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2020/1591 Esas 2020/2121 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet


Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü;
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 232. maddesinin 2. fıkrasının (c) bendi uyarınca gerekçeli karar başlığında suçun işlendiği zaman diliminin yazılması gerekirken yazılmaması, mahallinde giderilebilir eksiklik olduğundan, temyize konu olay ile bir ilgisi bulunmayan ... ve ..."ün gerekçeli karar başlığında şikayetçi olarak yazılmaları, mahallinde düzeltilebilir hata olduğundan, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- 14/01/2010 tarihli hükümde sanık hakkında hükmolunan hapis cezasının 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 52. maddesi uyarınca adli para cezasına çevrildiği, söz konusu hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine bozulması üzerine hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği ve denetim süresinde işlediği suçtan dolayı hükmün açıklandığı ancak aleyhe temyiz olmadığından hükmolunan hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi gerektiğinin göz ardı edilmesi sonucu 1412 sayılı CMUK"nun 326/son maddesine aykırı davranılması,
2- 14/01/2010 tarihli hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edildiğinden lehe bozma sonrası yapılan yargılama giderlerinin sanığa yükletilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görüldüğünden, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasına "Aleyhe temyiz olmadığından, sanık hakkında belirlenen hapis cezasının 5237 sayılı TCK"nın 50. ve 52. maddeleri uyarınca bir günü 20,00 TL karşılığı adli para cezasına çevrilesi sonucu sanığın 7,000,00 TL ADLİ PARA CEZASI İLE CEZALANDIRILMASINA, sanıkların kişisel ve sosyal durumları geçmiş halleri ve meşgaleleri ile ekonomik durumlarının gözetilmeleri sonucunda adli para cezasının 5237 sayılı TCK"nın 52/4 maddesi uyarınca takdiren 1"er ay arayla 24 eşit taksitte TAHSİLİNE, taksitlerden birisinin ödenmemesi halinde geri kalanın tamamının TAHSİLİNE, ödenilememesi durumunda ayrı ayrı hapis cezasına dönüştürülerek İNFAZINA" cümlesi eklenerek sanık hakkında sonuç cezanın 7.000,00 TL ADLİ PARA CEZASI olarak belirlenmesi ve hüküm fıkrasından yargılama giderlerinin sanıktan tahsiline ilişkin kısmın çıkarılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.