Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2015/18462 Esas 2015/36530 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
3. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/18462
Karar No: 2015/36530
Karar Tarihi: 22.12.2015

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2015/18462 Esas 2015/36530 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sivas 2. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir karar incelenmiş ve temyiz itirazlarına yönelik olarak karar verilmiştir. Sanık Gökmen hakkında kasten yaralama suçundan verilen cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmemesi bozma nedeni yapılmamıştır. Diğer sanıklar D. İ. ve Mücahit hakkında ise ceza artırımının orantılılık ilkesine aykırı olduğu, haksız tahrik hükümlerinin uygulanmaması gerektiği ve hak yoksunlukları yönünden yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtilmiştir. Bu sebeplerle hükümler bozulmuştur. Kararda belirtilen kanun maddeleri ise 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53., 58/6., 87/3. ve 29. maddeleridir.
3. Ceza Dairesi         2015/18462 E.  ,  2015/36530 K.

    "İçtihat Metni"

    Tebliğname No : 3 - 2014/5696
    MAHKEMESİ : Sivas 2. Asliye Ceza Mahkemesi
    TARİHİ : 07/10/2013
    NUMARASI : 2012/83 (E) ve 2013/435 (K)

    Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
    Gereği görüşülüp düşünüldü:
    1) Sanık Gökmen hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde,
    Adli sicil kaydından, tekerrüre esas sabıkası bulunduğu anlaşılan, sanık Gökmen hakkında verilen cezanın 5237 sayılı TCK"nin 58/6. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmemesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır,
    Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas - 2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden, bozma sebebi yapılmamıştır.
    Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
    2) Sanıklar D. İ. ve Mücahit hakkında kasten yaralama suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
    Adli sicil kaydından, tekerrüre esas sabıkası bulunduğu anlaşılan, sanık Mücahit hakkında verilen cezanın 5237 sayılı TCK"nin 58/6. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmemesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır,
    Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
    a) Adli tıp kriterleri açısından kemik kırıklarının hayat fonksiyonlarına etkisinin hafif (1) ile ağır (6) derece şeklinde sınıflandırılması ve 5237 sayılı TCK"nin 87/3. maddesinde kemik kırığının hayat fonksiyonlarına etkisine göre cezanın en fazla 1/2 oranında artırılması öngörülmüş olması karşısında, mağdurun adli raporunda vücudundaki kemik kırığının hayat fonksiyonlarına etkisinin orta (2) derece olduğunun belirtilmesine rağmen, TCK"nin 3. maddesine göre orantılılık ilkesine aykırı olarak 1/4 oranında artırım yapılması suretiyle sanıklara fazla ceza verilmesi,
    b) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238-367 sayılı kararı ve Ceza Dairelerinin duraksamasız uygulamaları da dikkate alınarak, dosya kapsamına göre ilk haksız hareketin hangi taraftan kaynaklandığının kesin olarak anlaşılamaması karşısında, sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesi uyarınca haksız tahrik hükümlerinin uygulanmaması,
    c) Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas - 2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinde belirtilen hak yoksunlukları yönünden sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
    Bozmayı gerektirmiş, sanık Mücahit ile sanık D. İ. müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerle 5320 sayılı yasanın 8/1 maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 22.12.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.