Sahte fatura düzenleme - defter ve belge gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/2354 Esas 2021/2109 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme, defter ve belge gizleme
HÜKÜM : Düşme, mahkumiyet

Katılan vekilinin 05/07/2019 havale tarihli dilekçesi ile sanık hakkında 2007 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan kurulan düşme hükmüne yönelik temyiz talebinde bulunduğu anlaşılmakla yapılan incelemede;
I- 2007 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan kurulan hükme yönelik katılan vekilinin temyiz nedenlerinin incelenmesinde;
Bozmaya uyularak yapılan yargılamada, sanığa yüklenen suçun Kanun’daki cezasının üst sınırına göre 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, suç tarihinden hüküm tarihine kadar gerçekleştiği ve kamu davasının düşürülmesi gerektiği gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
II- Defter ve belgeleri gizleme suçundan kurulan hükme yönelik sanık müdafinin temyiz nedenlerinin incelenmesine gelince;
7035 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 291. maddesinin 1. fıkrasının Bölge Adliye Mahkemelerinden verilen kararlara ilişkin temyiz süresini düzenlediği, daha önce Yargıtay incelemesinden geçen dosyalara ilişkin temyiz süresinin CMUK"nin 310. maddesine göre 1 hafta olduğu, ancak verilen hükümde temyiz süresi 15 gün olarak gösterilmek suretiyle yanıltıldığı anlaşıldığından, sanık müdafinin 29/07/2019 tarihli temyiz dilekçesinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık müdafinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
Tekerrüre esas alınan İzmir 20. Asliye Ceza Mahkemesinin 29/12/2008 tarihli 2007/357 Esas ve 2008/893 Karar sayılı ilamı ile hükmolunan 990 TL adli para cezasının hüküm tarihi itibariyle kesin nitelikte olduğu ve tekerrüre esas alınamayacağı gözetilmeden, 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesi uyarınca tekerrür hükümlerinin uygulanması,
Yasaya aykırı, sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından tekerrüre ilişkin bölümün çıkarılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
03/03/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.