Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/13203 Esas 2017/151 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/13203
Karar No: 2017/151
Karar Tarihi: 12.01.2017

Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/13203 Esas 2017/151 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu işleyen sanığın mahkumiyetine karar vermiş. Sanık suçta kullandığı aracın müsaderesine dair verilen kararın kesinleşmesinin ardından, müsadere kararının kaldırılması talebini reddedilmiş. Sanığın müdafii bu karara itiraz etmiş ancak itirazın reddedilmesinin üzerine dosya incelenmiş ve mahiyeti itibariyle hükmün infaz aşamasında Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 98/1. maddesine göre verilen ek kararın temyiz edilemeyeceği kararı verilmiştir. Kanunun 101/3. maddesi uyarınca itirazı kabil kararlardan olan bu kararın esası incelenmeyerek dosyanın iadesine karar verilmiştir.
Kanun maddeleri:
- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 98/1. maddesi
- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 101/3. maddesi.

14. Ceza Dairesi 2016/13203 E. , 2017/151 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ :Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM :Mahkumiyet ve müsadere, suçta kullanılıp
yargılama sırasında 34 VF 1127 plakalı aracın
müsaderesine dair verilen hükmün kesinleşmesinin ardından araç üzerindeki
müsadere kararının kaldırılması talebinin reddi

İlk derece mahkemesince verilen Ek karar temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda sanığın atılı suçtan mahkumiyeti ile suçta kullanılan ... plakalı aracın müsaderesine dair verilen 04.01.2012 gün ve 2010/49 Esas, 2012/6 sayılı Kararın hükümlü müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 26.02.2013 gün ve 2012/14509 Esas, 2013/1853 Karar sayılı ilamıyla söz konusu hükümlerin onanmasının ardından, araç üzerindeki müsadere kararının kaldırılması yönündeki hükümlü müdafiin 20.10.2016 tarihli talebinin reddine dair mahkemece verilen 24.10.2016 gün ve 2010/49 Esas, 2012/6 sayılı Ek kararın, mahiyeti itibariyle hükmün infazı aşamasında 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 98/1. maddesine göre verilmesi nedeniyle aynı Kanunun 101/3. maddesi uyarınca itirazı kabil kararlardan olup temyiz yeteneğinin bulunmadığı ve esasen hükümlü müdafiince anılan Ek karara yönelik yapılan itirazın Boyabat Ağır Ceza Mahkemesinin 07.11.2016 günlü, 2016/293 D.İş sayılı kararıyla reddedildiği anlaşıldığından, esası incelenmeyen dosyanın mahkemesine İADESİNE, 12.01.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.