MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 20.11.2012 gününde verilen dilekçe ile komşuluk hukukundan kaynaklı maddi- manevi tazminat talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 19.03.2015 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

_ K A R A R _

Dava, komşuluk hukukundan kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
Davacı vekili, müvekkilinin, oturmuş olduğu evinin altından 2008 yılı ortalarından itibaren pis su gelmesinden kaynaklanan davalı aleyhine açmış olduğu el atmanın önlenmesi ve eski hale iade talepli davanın kabulle sonuçlandığını, ancak davacının, belirtilen davayı açmadan önce, su sızıntısının kendi tesisatından kaynaklanabileceği ihtimaline binaen evindeki atık su tesisatını değiştirdiğini, davacının atık su tesisatını değiştirmek için malzeme ve işçilik bedeli adı altında masraf yaptığını, hukuk mahkemesinde yaptırdığı tespit için de 281,50 TL tespit gideri ödediğini belirterek toplam 2.827,00 TL maddi tazminat ile bu süreçte yaşadığı stres ve sıkıntının karşılığı olarak ise 6.000,00 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; davanın kısmen kabulü ile, 1.000,00 TL manevi tazminatın, 900,00 TL maddi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Hükmü, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve tüm dosya kapsamına göre davacı vekilinin tüm; davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde görülmemiş ve reddi gerekmiştir.
2-TMK m. 683"teki "Bir şeye malik olan kimse, hukuk düzeninin sınırları içinde, o şey üzerinde dilediği gibi kullanma, yararlanma ve tasarrufta bulunma yetkisine sahiptir. Malik, malını haksız olarak elinde bulunduran kimseye karşı istihkak davası açabileceği gibi, her türlü haksız elatmanın önlenmesini de dava edebilir" hükmü ile mülkiyet hakkının kanunla toplum yararına kısıtlanabileceği temel ilke olarak kabul edilmiştir. Aynı maddenin ikinci fıkrasında, mülkiyet hakkının nasıl korunacağı hükme bağlanmış, 730 ve 737. maddeleriyle de taşınmaz malikinin başkalarına zarar vermesinin önlenmesi hedeflenmiştir.
Yapma, kaçınma, katlanma olarak özetlenebilecek bu sınırlamaların önemli bir bölümü TMK"nın "komşu hakkı" başlığı altında, 737 ile 750. maddelerinde düzenlenmiş, 751 ile 761. maddelerinde de yine malikin yapması ve katlanması gereken hususlar belirtilmiştir.
Komşuluk hukukundan kaynaklanan tazminat davalarında öncelikle davacının uğramış olduğu zararın miktarının bilirkişi aracılığı ile tespit edilmesi, tazminatın bu zarara göre tayin ve takdir edilmesi gerekir. Hemen belirtmek gerekir ki, tazminat miktarı hiçbir zaman zararı aşamaz. Ancak, davacının zararın artmasında kusuru varsa, tazminat miktarı 6098 sayılı BK"nın 52. maddesine göre indirilmeli veya tamamen ortadan kaldırılmalıdır. TMK"nın 730 ve 737. maddelerinden doğan sorumluluk kusura bağlı bir sorumluluk olmadığından, davalının kusursuz olması tazminat miktarının düşürülmesinde etkili olamaz.
Öte yandan mülkiyet hakkının taşkın kullanılmasında ölüm veya cismani zarar söz konusu ise BK"nın 53 vd. maddelerine göre, ölüm veya cismani zarar bulunmadığı takdirde, komşu taşınmaz maliklerinin sağlık, huzur ve sükunları mülkiyet hakkının taşkın kullanılması nedeniyle bozulmuş ise kusursuz sorumlulukta uygulanan BK"nın 56. maddesi uyarınca manevi tazminata hükmedilebilir.
Somut olayda; davacı, evini atık su bastığı sırada davalı ve davadışı kişilerin şikayetine maruz kaldığını, bunun üzerine yetkili makamlarca uyarılara maruz kalıp stres ve sıkıntı yaşadığını belirterek manevi tazminat talep etmiş ise de kural olarak sadece kişilik hakkı ihlal edilen kimse manevi tazminat isteyebilir. Mal varlığının ihlali sonucunda ortaya çıkan zararlar için manevi tazminat istenemez. Mal varlığına yönelik eylemler de şüphesiz kişiyi üzüntüye düşürebilir ise de kişisel hakkı ihlal eden eylem niteliğinde kabul edilemeyeceği ve davacının manevi tazminata yönelik iddiasını ispatlayamamış olduğu gözetilerek manevi tazminata yönelik talebin reddine karar verilmesi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile yazılı olduğu şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş, bu sebeple hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) bentte yazılı nedenlerle davacı vekilinin tüm; davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) bentte yazılı nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan temyiz harcının istek halinde davalı tarafa iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 15.05.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.