Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/807 Esas 2019/5429 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/807
Karar No: 2019/5429
Karar Tarihi: 22.04.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/807 Esas 2019/5429 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Taksirle yaralama suçundan mahkum olan bir çocuğun temyiz başvurusu incelenmiştir. Çocuk Koruma Kanunu ve yönetmeliği uyarınca sosyal yönden inceleme yapılması gerektiğine dair hüküm göz ardı edilmiştir. Ancak bu eksikliğin çocuğun yaşı itibariyle telafi edilemeyeceği belirtilmiştir. Temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1 maddesi gereği Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde kullanılan araçlar, failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı ve failin güttüğü amaç ve saik gözetilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Hüküm kanuna aykırı olduğu gerekçesiyle bozulmuş ve yeniden yargılamayı gerektirmeyen konular hakkında karar verilmesi istenmiştir. Bu kapsamda, kararda yer alan “kullanılan araç, sanığın kastının ağırlığı, amaç ve saiki” ifadesi çıkarılarak hüküm düzeltilmiştir. Karar, TCK'nın 89/4, 31/3, 62, 50/3-1-b maddeleri gereğince mahkumiyet hükmüne denk düşmektedir.

12. Ceza Dairesi 2018/807 E. , 2019/5429 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 31/3, 62, 50/3-1-b. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan suça sürüklenen çocuğun mahkumiyetine ilişkin hüküm, suça sürüklenen çocuk müdafiin tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Çocuk Koruma Kanununun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkındaki Yönetmeliğin 20/1-7. maddesi ve 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu"nun 35. maddesi uyarınca; fiil işlendiği sırada 15 yaşını doldurmuş olup da 18 yaşını doldurmamış çocukların işledikleri fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin olup olmadığının takdiri bakımından sosyal yönden inceleme yaptırılması ve mahkemece sosyal inceleme raporuna gerek görülmediği taktirde ise gerekçesinin kararda gösterilmesi gerektiği belirtilmiş ise de; suça sürüklenen çocuğun temyiz inceleme tarihi itibariyle 22-23 yaş aralığında olduğu, belirtilen eksikliğin telafisinin suça sürüklenen çocuğun yaşı itibariyle imkansız bulunduğu ve dosyaya bir katkı sağlamayacağı anlaşılmış, bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, suça sürüklenen çocuk müdafiin, bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (b) bendinde yer alan ""suçun işlenmesinde kullanılan araçlar“ (f) bendinde yer alan “failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı” ve (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi gerekçelerine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün birinci fıkrasında yer alan “kullanılan araç, sanığın kastının ağırlığı, amaç ve saiki” ibarelerinin çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.04.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.