MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme, defter ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

I- Defter ve belgeleri gizleme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz nedenlerinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen görüşler ile delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, vicdanî kanının deliller ve dosyadaki bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, fiile uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlenip uygulandığı, kurulan hükümde bir aykırılık bulunmadığı anlaşılmış; sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükmün ONANMASINA,
II- 2007 ve 2008 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından kurulan hükümlere yönelik sanığın temyiz nedenlerinin incelenmesinde;
Sanığa yüklenen “2007 ve 2008 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme” suçlarının Kanundaki cezasının üst sınırına göre 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, suç tarihlerinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, sair yönleri incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı yasanın 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkında açılan kamu davalarının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE,
III- 2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından kurulan hükümlere yönelik sanığın temyiz nedenlerinin incelenmesine gelince;
1-Sanığın savunmasında işlerle genelde babasının ve ismini hatırlamadığı çalışanlarının ilgilendiğini, babası 2008 yılında vefat edince bir daha iş yerine uğramadığını, ayrıca o tarihlerde yaklaşık 8 ay kadar cezaevinde kaldığını, 2009 ve 2010 yıllarında adlarına fatura düzenlenen ... ve ... isimli şahısları tanımadığını, bu kişilerle ticari ilişkisinin olmadığını, ayrıca kendisine gösterilen fatura fotokopilerinin kendisine ait olup olmadığını hatırlamadığını ancak fotokopi belgeler üzerindeki yazı ve imzaların kendisine ait olmadığını, bu faturalarda yazılı miktarlar kadar iş yapmadığını beyan etmesi karşısında; gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından;
a) Suça konu fatura asılları temin edilerek faturalardaki yazı ve imzaların sanığa ait olup olmadığı konusunda bilirkişi incelemesi yaptırılması,
b) Faturaları kullanan ... ve ... isimli kişilerin, CMK"nin 48. maddesi uyarınca çekinme hakları hatırlatılarak tanık sıfatıyla dinlenmesi; kendilerinden, sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak kimden aldıklarının, sanığı tanıyıp tanımadıklarının ve faturaların düzenlenmesi konusunda sanığın bir iştirakinin bulunup bulunmadığının sorulması,
c) Suç tarihlerinde sanık tarafından iş yeri faaliyetleriyle ilgili beyanname ya da iş yerine ait herhangi bir belge düzenleyip düzenlemediğinin araştırılması ve yine suç tarihlerinde sanığın iş yerinde çalışan kişilerin kimlik bilgileri araştıralarak bu kişilerin de tanı sıfatıyla dinlenmesi ve iş yeri faaliyetleri ile kimin ilgilenip ilgilenmediğinin sorulması,
Sonucuna göre tüm deliller birlikte değerlendirilerek sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik inceleme ile mahkumiyet hükümleri kurulması yasaya aykırı,
2- Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1.maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
03/03/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.