Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2017/482 Esas 2018/1208 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ:Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili; müvekkiline ait aracın 24/01/2013 tarihinde dava dışı sürücü ..."ün sevk ve idaresindeyken kaza yaparak hasarlandığını, söz konusu aracın davalı ... şirketinin yönlendirdiği eksper onayı ile servise çekilerek tamir edildiğini, 7.363,16 TL bedelli faturanın müvekkiline kesildiğini, ancak davalı ... şirketi tarafından müvekkiline hiçbir ödeme yapılmadığını belirterek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 7.363,16 TL hasar bedelinin temerrüt tarihinden itibaren işleyecek reeskont faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili; söz konusu aracın müvekkili sigorta şirketinde sigortalı bulunduğunu, aracın öz oto kullanım tarzında teminat altına alınmış olmasına karşın "rent a car" aracı olarak kullanıldığını, meydana gelen kazanın ve hasarın şüpheli görülmesi üzerine müvekkili şirket tarafından yapılan araştırmada söz konusu aracın ... tarafından kiralandığının tespit edildiği, bu nedenle söz konusu kazanın teminat kapsamı dışında kaldığını belirterek, talebin reddini savunmuştur.Mahkemece, toplanan delillere ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulü ile 5.751,26 TL asıl alacak ve faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacı vekilince temyiz edilmiştir.07.10.2004 tarih, 25606 Sayılı Resmi Gazetede yayınlanan ve 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5236 sayılı Kanun ile HUMK’ye eklenen ek madde 4 ile aynı Yasa"nın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2016 tarihinden itibaren 2.190,00.- TL’ye çıkarılmıştır.Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden red edilen miktar itibarı ile temyiz eden davacı yönünden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin (talebinin) REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 21.02.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.