Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 2-b-e, 62, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiin,kusur durumunun yanlış değerlendirildiğine, geçimini şoförlük yaparak temin eden sanığın ehliyetinin 6 ay süreyle geri alınmasının yerinde olmadığına, verilen kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna yönelik temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5271 sayılı CMK"nın 231/8. maddesine, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 72. maddesi ile eklenen "Denetim süresi içinde, kişi hakkında kasıtlı bir suç nedeniyle bir daha hükmün açıklanması geri bırakılmasına karar verilemez" şeklindeki emredici kural dikkate alındığında sanığın taksirli bir suç işlediği gözetilmeksizin ve diğer uygulanma şartları usulünce değerlendirilmeksizin "Daha önceden hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiğinden CMK’nın 231. maddesinin uygulanmasına takdiren yer olmadığına" şeklindeki hatalı gerekçe ile sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmamasına karar verilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre ise;
Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "kastın yoğunluğu, sanığın amaç ve saiki" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 22.04.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.