Y A R G I T A Y İ L A M I


MAHKEMESİ : . İŞ MAHKEMESİ

DAVACI : H.. K.. ADINA AVUKAT ..........
DAVALI : U.. Ş.. ADINA AVUKAT ........

DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili,müvekkilinin davalı işyerinde 08.04.2009-16.05.2013 tarihleri arasında bilgi işlem uzmanı olarak çalıştığını,yaptığı iş gereği şirket bünyesinde sürekli ihtiyaç duyulduğundan gece vakitleri haftasonu,resmi tatil ve bayram günlerinde sürekli çalıştığını,normal mesainin şirkette bir dönem haftaiçi 08.30-18.30 cumartesi 09.00-14.30,son dönem ise 09.00-18.00,cumartesi 09.00-15.00 olduğunu ancak bu mesaiyi gözetmeksizin çalışma yaptığını,fazla çalışma ücretleri ödenmediğinden iş akdini feshettiğini beyan ederek fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili;davacının çalıştığı süre boyunca tüm haklarını kullandığını ve alacaklarını aldığını,çalışma dönemi boyunca çalışması karşılığı olarak düzenlenen bordro ve banka kayıtlarına itiraz etmediğini, davalı iş yerinde vardiyalı çalışma sistemi olduğu için fazla çalışma yapılmadığını, yapılması halinde de bu çalışma karşılığı ücretlerin bordrolara yansıtıldığını, resmi tatil ve bayramlarda çalışmadığını ileri sürerek davanın reddini savunmuştur
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece,davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacının fazla mesai yapıp yapmadığı taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.

4857 sayılı İş Kanununun 63 üncü maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiştir. Ancak tarafların anlaşması ile bu normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ilkesi benimsenmiştir. Yasanın 41 inci maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalar olup, 63 üncü madde hükmüne göre denkleştirme esasının uygulandığı hallerde, işçinin haftalık çalışma süresi, normal haftalık iş süresini aşmamak koşulu ile bazı haftalarda toplam 45 saati aşsa dahi bu çalışmalar fazla çalışma sayılmaz.
Dosya içeriğine,tanık anlatımları ve özellikle hükme esas alınan bilirkişi raporuna göre,davacının günlük ara dinlenme hariç çalıştığı süre ile haftalık çalışma süresi somut ve açık bir şekilde belirlenmemiş ortalama olarak ayda 50-60 saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek sonuca gidilmiştir. Bu şekilde sonuca gidilmesi hatalı olup, öncelikle davacı işçinin günlük ve haftalık çalışma süresi ara dinlenme süresi de dikkate alınarak açık ve somut bir şekilde belirlenmeli,belirtilen düzenlemelere uygun olarak tanık beyanları tespit edilmeli ve hükmü temyiz eden tarafın sıfatı da dikkate alınarak daha önce yapılan taktiri indirimin usuli kazanılmış hak oluşturacağı da gözetilmek suretiyle bir karar verilmelidir. Mahkemece yukarıdaki düzenlemelere aykırı şekilde haftalık fazla mesai süresi belirlenmeden ve sonucuna göre varsa fazla mesai alacağının hüküm altına alınması gerektiği düşünülmeden,yanılgılı değerlendirme ile yazılı olduğu üzere karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 15.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.