Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/3899 Esas 2018/3539 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Sanık hakkında “2007, 2008 ve 2009 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme” suçlarını işlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; ...‘nın 25.08.2010 tarih ve ... sayılı vergi tekniği raporunda 2007 takvim yılında sanığın yetkilisi olduğu mükelleften fatura temin edenlerin tespit edilemediğinin bildirilmesi, dosya içerisinde belirtilen takvim yıllarında düzenlenen herhangi bir fatura aslı yada suretine rastlanılmaması, sahte fatura düzenleme suçunda suçun maddi konusunun fatura olması ve 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 227. maddesinin 3. fıkrasındaki ""Bu Kanuna göre kullanılan veya bu Kanun"un Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından hiç düzenlenmemiş sayılır"" şeklindeki düzenlemeye göre faturaların Vergi Usul Kanunu"nun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içermesinin gerekmesi karşısında, gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde belirlenmesi bakımından; sanık tarafından 2007, 2008 ve 2009 takvim yıllarında düzenlenen suça konu fatura asıl yada onaylı suretlerinden kanaat oluşturacak sayıda temin edilip dosya arasına konulması ve incelenerek kanunda öngörülen şekil şartlarını taşıyıp taşımadıklarının tespit edilmesinden sonra, belirtilen vergi tekniği raporunda yer alan tespitler de dikkate alınarak, 2007 takvim yılında sanığın üzerine atılı suçu ne şekilde gerçekleştirdiği karar yerinde tartışılmadan eksik araştırma ve inceleme sonucu yazılı şekilde hükümler kurulması,
2-Kabule göre de;
a)5237 sayılı TCK"nın 43. maddesine göre "bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda bir kişiye karşı aynı suçun birden fazla işlenmesi" halinde zincirleme suç hükümlerinin uygulanmasının gerektiği; somut olayda “...tarihinde işlenen sahtecilik suçunun Ağustos ayında işlendiği sübuta erdiğinden tayin edilen cezası o tarihte yürürlükte bulunan 5237 sayılı Yasa‘nın 43. maddesi uyarınca takdiren ¼ oranında arttırılarak...“ denilmek suretiyle sanık hakkında yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile TCK‘nın 43. maddesi hükümlerinin uygulanması,
b)Sahte fatura düzenlemek suçundan hüküm kurulurken, uygulama maddesinin 213 sayılı VUK"nın “359/b-1“ maddesi yerine "359/b-2" maddesi olarak yanlış yazılması,
c)5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 16.04.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.