MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-)Sanığın şirketin diğer ortağı olan katılan ... adına, karar defterinde bulunan 06.07.2009 tarihli karara imza atmak suretiyle üzerine atılı özel belgede sahtecilik suçunu işlediğinin iddia ve kabul olunduğu somut olayda; sanığın suça konu belgenin çıktısını ...’da bulunduğu sırada aldığını ve kendisi evde yokken katılan tarafından imzalandığını, boşanma davası ve bir takım ihtilaflar doğunca imzanın sahteliğinin gündeme geldiğini ve atılı suçu kabul etmediğini savunması, şirket karar defterinin 31.08.2009, 15.09.2010 ve 03.12.2010 karar tarihli belgeleri üzerinde ..."e atfen atılı bulunan imzaların ... eli ürünü olduğunun tespit edilmesi ve bu kararların da suça konu karar tarihinden sonraki tarihli kararlar olması karşısında; Ayrıntısı Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 30.03.1992 gün ve 80/98 sayılı kararında da belirtildiği üzere, belgede sahtecilik suçlarında, önceden verilen rıza üzerine başkası yerine imza atılmasında zarar verme bilinç ve iradesi ile hareket edilmediğinden suç kastından söz edilemeyeceği, rızanın açık veya zımni olabileceği cihetle; 06.07.2009 tarihli suça konu karardan sonra düzenlenen ve katılanın gerçek imzasını taşıdığı anlaşılan 31.08.2009, 15.09.2010 ve 03.12.2010 tarihli kararların içeriğinin ne olduğunun ve bu kararlarda da sanığın müdür sıfatıyla imzasının bulunup bulunmadığı tespit edilerek, sanığın suç tarihinden sonra tek başına şirket malları üzerinde tasarrufta bulunup bulunmadığı araştırılıp, katılanın suça konu 06.07.2009 tarihli karardan haberdar olup olmadığının ve bu kararın alınmasında muvafakatinin bulunup bulunmadığının tartışılması ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve tespiti gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulmuş olması,
2-)Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 16.04.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.