Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/5854 Esas 2021/1922 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/5854
Karar No: 2021/1922

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/5854 Esas 2021/1922 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi, karşılıklı boşanma davasında verilen kararın temyiz edilmesi sonucunda, manevi tazminatın takdirinin daha uygun olması gerektiğini belirtmiştir. Tarafların ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat göz önünde bulundurularak Türk Medeni Kanunu'nun 174/2. maddesi, Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddelerine uygun bir şekilde manevi tazminatın takdir edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kanun maddeleri ise hakkaniyet ilkesini içeren TMK 4. maddesi, ve haksız fiil kanunu niteliğindeki TBK 50 ve 51. maddeleridir. Karar kaldırılmış, ilk derece mahkemesi kararı bozulmuş ve dosyanın ilgili makamlara iletilmesi kararlaştırılmıştır.

2. Hukuk Dairesi 2020/5854 E. , 2021/1922 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-karşı davacı kadın tarafından her iki dava yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-karşı davacı kadının aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı-karşı davacı kadın yararına takdir edilen manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nuıı 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu’nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin ise yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 04.03.2021 (Per.)