MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Yasaya aykırılık
HÜKÜM : 17/11/2015 tarihli karar ile sanıklar ..., ... haklarında beraat, sanık ... hakkında hükümlülük, müsadere; 28/12/2015 tarihli ek karar ile sanık ..."nun temyiz talebinin reddine

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I) Katılan ... İdaresi vekilinin sanıklar ... ve ... hakkında verilen beraat kararına yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Olay tutanağına göre sanık ..."nin sevk ve idaresindeki, sanıklar ... ve ..."nun yolcu olarak bulunduğu araçta önleme araması kararına istinaden yapılan aramada aracın bagajında 1217 paket kaçak sigara ele geçirilmesi şeklinde gerçekleşen olayda, sanıklar ... ve ..."in alınan savunmalarında birlikte yola çıktıklarını ve araçta ele geçen sigaralardan haberdar olduklarını beyan etmeleri ve sanık ..."nun bu beyanları doğrulaması karşısında, sanıkların fikir ve eylem birliği içerisinde atılı suçu birlikte işledikleri gözetilmeksizin sanıklar ... ve ..."in mahkumiyeti yerine yazılı şekilde beraatine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan ... İdaresi vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321.maddesi uyarınca sair yönleri incelenmeksizin BOZULMASINA,
II) Sanık ... ve müdafiinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanığın mahkemede en son bildirdiği adresine 09.12.2015 tarihinde yapılan tebligat işleminde, Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre muhtara tebliğ edilip, 2 no"lu haber kağıdının kapıya yapıştırıldığı anlaşılmakta ise de; anılan Kanunun 21. maddesi ile Tebligat Tüzüğünün 28. maddesinde belirtilen esaslara uyulmadığı, tebligatta muhatabın en yakın komşusuna haber verilmediği gibi muhatabın adreste bulunmama sebebine de yer verilmediği anlaşılmakla, yapılan tebligat usulsüz olduğundan, öğrenme üzerine sanık müdafiinin 22.12.2015 tarihli temyiz isteğinin yasal süresinde hükmü temyiz ettiği
anlaşılmakla, temyiz isteminin reddine ilişkin 28.12.2015 tarihli ek kararın kaldırılmasına karar verilerek hükmün esasına yönelik yapılan incelemede;
1.Sanık hakkında suç tarihinde yürürlükte bulunan ve 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 89. maddesiyle değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18-son cümle delaletiyle anılan Yasanın 3/5. ve 3/10. madde ve fıkraları gereğince uygulama yapılması gerektiği gözetilmeden suç tarihinde yürürlükte bulunmayan 6455 sayılı Yasanın 3/18. maddesi gereğince yazılı şekilde hüküm tesisi,
2.Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62.maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
3.24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
4.Suça konu eşyanın 5607 sayılı Yasanın 13/1. maddesi yollamasıyla TCK"nun 54/4. maddesi gereğince müsaderesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321.maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03.03.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.