Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/2221 Esas 2018/5608 Karar Sayılı İlamı

KANUN YARARINA BOZMA

Adet gereği açıkta bırakılmış eşya hakkında hırsızlık suçundan suça sürüklenen çocuk ..."nin 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 142/1-e ve 31/3. maddeleri gereğince 2 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına dair İstanbul Anadolu 4. Çocuk Mahkemesinin 30/12/2015 tarihli ve 2010/1001 esas, 2015/1083 sayılı kararına karşı, Adalet Bakanlığı"nın 28.02.2018 gün ve 94660652-105-34-1489-2018-Kyb sayılı yazısı ile kanun yararına bozma ihbarında bulunulduğundan Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 09.03.2018 gün ve 2018/19274 sayılı ihbarnamesiyle Dairemize gönderildiği,

MEZKUR İHBARNAMEDE;

Benzer bir olayda Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 22/01/2009 tarihli ve 2008/13862 esas, 2009/479 sayılı kararında belirtildiği üzere "Sanıkların üzerilerine atılı suçları işlediklerine dair, savunmaların aksine, içeriği maddi bulgularla desteklenmeyen telefon görüşmelerine dayalı iletişim kayıtları dışında cezalandırılmalarına yeter kesin ve inandırıcı delil elde edilemediği, sanıkların üzerilerine ve evlerinde yapılan aramalarda herhangi bir suç unsuruna rastlanılmadığı gözetilmeden, atılı suçtan beraatleri yerine yazılı şekilde kabul edilerek ceza tayin edilmesi... bozmayı gerektirmiştir." şeklindeki karar gözetildiğinde, anılan kararın gerekçesinde suça sürüklenen çocuğun, hakkında ayrı soruşturma yürütülen sanık Hakan Alışkan ile birlikte atılı eylemi gerçekleştirdikleri ve tape kayıtlarında suça konu araca ilişkin görüşmeler yapıldığı gerekçesine dayanılmış ise de, Hakan Alışkan"ın İstanbul Anadolu 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 29/12/2015 tarihli ve 2010/804 esas, 2015/770 sayılı kararı ile atılı suçlardan beraat ettiği, tape kayıtlarında geçen ve kararda belirtilen kayıtların suça konu araca ilişkin olduğuna yönelik yeterli delil bulunmadığı, kaldı ki iletişim kayıtlarının tek başına delil olarak kabul edilemeyeceği gözetilmeksizin suça sürüklenen çocuğun müşteki ..."a karşı atılı suçtan beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesinde isabet görülmediğinden anılan kararın bozulması gerektiğinin ihbar olunduğu anlaşılmıştır.

GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:

7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun bilinen adreste tebligatı düzenleyen 10. maddesinin 1. fıkrasına göre tebligat, muhatabın bilinen en son adresinde yapılır. 6099 sayılı Kanun"un 3. maddesi ile eklenen aynı maddenin 2. fıkrasına göre ise bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat bu adrese yapılır.
Somut olayda, yokluğunda verilen İstanbul Anadolu 4. Çocuk Mahkemesi"nin 30/12/2015 tarihli ve 2010/1001 esas, 2015/1083 karar sayılı kararının suça sürüklenen çocuk ..."nin 27/09/2011 tarihinde savunması alınırken bildirdiği adresi olan ""..."" adresi yerine doğrudan mernis adresi olan ""..."" adresine tebliğe çıkartılarak Tebligat Kanunu"nun 21. maddesine göre 15.01.2016 tarihinde tebligat yapıldığı, bu itibarla yapılan tebligat işleminin geçersiz olduğu anlaşılmakla; suça sürüklenen çocuğa gerekçeli kararın usulüne uygun tebliğ edilmemesi nedeniyle hükmün kesinleşmediği, kesinleşmemiş karara karşı kanun yararına bozma yoluna başvurulamayacağından suça sürüklenen çocuk ... hakkında hükmün kesinleşmesi halinde yeniden kanun yararına bozma yoluna gidilmesi mümkün olup, henüz kesinleşmemiş olan karara yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 12.04.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.