Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/10074 Esas 2018/3471 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- Cep telefonu bayii işleten sanığın, katılan adına bir adet sahte cep telefonu hattı abonelik sözleşmesi düzenlediğinin iddia olunması, sanığın katılanın kimlik bilgileri kontrol edilerek sözleşme düzenlendiğini, başvuran kişinin sözleşme ekindeki nüfus cüzdanı fotokopisindeki gibi sakallı biri olduğunu, katliam tanımadığını savunması, sözleşme düzenlenirken ibraz edilen nüfus cüzdanı fotokopisinin katılana ait olmasına rağmen üzerindeki fotoğrafın katılana ait olmadığının fotoğraf değişikliği yapıldığının belirlenmesi karşısında, savunmanın aksini kanıtlar nitelikte ve sanığın suç işleme kastıyla hareket ettiği yönünde mahkûmiyetine yeterli delil bulunmadığı gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Kabule göre de;
Hükümden önce 19/02/2014 tarih ve 28918 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 6518 sayılı Kanunun 104 ve 105. maddeleri ile değişik 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu"nun 63. maddesinin 10. fıkrası ile yaptırıma bağlanan 56. maddesinin 4. fıkrasındaki "Kişinin bilgisi ve rızası dışında işletmeci veya adına iş yapan temsilcisi tarafından abonelik tesisi, işlemi veya elektronik kimlik bilgisini haiz cihazların kayıt işlemi yapılamaz ve yaptırılamaz, bu amaçla gerçeğe aykırı evrak düzenlenemez, evrakta değişiklik yapılamaz ve bunlar kullanılamaz" ve 5. fıkrasındaki "Gerçeğe aykırı evrak düzenlemek veya değiştirmek suretiyle kişinin bilgi ve rızası dışında tesis edilmiş olan abonelikler kullanılamaz" hükmü karşısında; özel hüküm niteliğinde bulunan ve lehe olan abonelikler kullanılamaz" hükmü karşısında; özel hüküm niteliğinde bulunan ve lehe olan 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu"nun 56. maddesindeki düzenleme de gözetilerek, sanığa ön ödeme önerisinde bulunulmasından sonra sonucuna göre hukuki durumunun takdirinde zorunluluk bulunması,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 12.04.2018 tarihinde açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanma şartlarının bulunduğu yönünden oyçokluğu ile diğer yönlerden oybirliği ile karar verildi.

MUHALEFET ŞERHİDİR

Dairemizin 12.04.2018 tarih, 2017/10074 Esas, 2018/3471 Karar sayılı çoğunluk görüşüne aşağıdaki sebepten muhalifim.
Sanığın 5237 sayılı TCK’nın 207/1 ve 62/1 maddeleriyle 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Hükmün Açıklanması suretiyle kurulan Alanya 3. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 06.05.2014 tarih 2014/151 Es. 2014/253 Kr. sayılı kararı usul ve yasaya aykırıdır.
Sanık hakkında aynı mahkemece 27.10.2011 tarih 2010/255 Es. 2011/372 Kr. sayıyla verilen hükmün CMK"nın 231/6 ve devam maddeleri uyarınca açıklanmasının geri bırakıldığı anlaşılmaktadır.
Deneme devresi içinde sanık hakkında Alanya 4. Sulh Ceza Mahkemesi’nin 05.02.2014 tarih 2014/21 Es. 2014/162 Kr. sayı ile 5237 sayılı TCK’nın 86/2, 86/3-a, 62/1, 52/2. maddeleri uyarınca doğrudan 3000 TL APC ile cezalandırılmasına ilişkin kesin olarak verilen hükme istinaden ilgili mahkemesine ihbarda bulunulduğu görülmüştür.
Kesin olarak verilen kararların olağan yargı yolu içinde temyiz incelenmesine konu edilmesi mümkün değildir. Ancak şartların varlığı halinde kanun yararına bozma suretiyle hukuka aykırılığın giderilmesi mümkündür. Dolayısıyla etkin bir yargısal denetime tabi olmayan kesin hükümlerin hükmün açıklanmasına dayanak alınması mümkün değildir. Bu durum iç hukukumuzun bir parçası olan İnsan Hakları ve Ana Hürriyetleri Korumaya Dair Avrupa Sözleşmesinin 6/2. maddesine güvence altına alınan Masumiyet Karinesinin ihlali niteliğindedir.
Bu sebeplerle anılan mahkeme kararının bozulması gerektiği düşüncesiyle sayın çoğunluğun görüşüne muhalefim. 12.04.2018