Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/42356 Esas 2016/2371 Karar Sayılı İlamı

... ile ... vekili avukat ... Balıkçı aralarındaki dava hakkında Gelibolu Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 30/09/2015 gün ve 2014/709-2015/280 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR

Davacı, davalı bankadan kullandığı konut kredisi ve tüketici kredisine istinaden 4.735 TL kesinti yapıldığını ileri sürerek, davalı tarafından haksız yere kesilen bu miktarın davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, 13/01/2011 tarihinde 2.272 TL iade edildiğini beyanla davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulü ile1.962 TL.nin davalıdan tahsiline karar verilmiş; Hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, 01/02/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.