Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8833 Esas 2019/5316 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/8833
Karar No: 2019/5316
Karar Tarihi: 22.04.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8833 Esas 2019/5316 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiş ve karar temyiz edilmiştir. Ancak, verilen para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri belirli sınırlar çerçevesinde kesin nitelikte olup, herhangi bir istisna öngörülmedikçe temyize tabi değillerdir. Bu nedenle, mahkumiyet hükümlerine karşı temyiz istemi reddedilmiştir. Kanun maddeleri olarak, TCK'nin 50 ve 52. maddeleri ile 765 sayılı TCK hükümleri ile 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi ve Geçici 2. maddesi belirtilmiştir. TCK'nin 89/1, 62/1, 52/2. maddeleri uyarınca doğrudan verilen 3000 TL adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmüne karşı suç vasfına ilişkin bir temyiz istemi olmadığı da belirtilmiştir.

12. Ceza Dairesi 2017/8833 E. , 2019/5316 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK"nın 296. maddesi uyarınca temyiz başvurusunun reddi

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik temyiz isteminin reddine ilişkin ek karar sanık müdafi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Anayasa Mahkemesinin 07.10.2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23.07.2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK"nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL"ye kadar (2000 TL. Dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07.10.2010 ila 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3000 TL. Dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu, 20/10/2015 tarihinde TCK"nın 89/1, 62/1, 52/2. maddeleri uyarınca doğrudan verilen 3000 TL adli para cezasından ibaret mahkumiyet hükmüne yönelik suç vasfına ilişkin herhangi bir temyiz istemi de olmayıp, sanık müdafinin temyiz isteminin reddine ilişkin Eskişehir (kapatılan) 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 22/10/2015 tarihli ek kararında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığından, verilen red kararının isteme uygun olarak ONANMASINA; 22/04/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.