Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8835 Esas 2019/5314 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/8835
Karar No: 2019/5314
Karar Tarihi: 22.04.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8835 Esas 2019/5314 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık taksirle yaralama suçundan TCK'nın 89/1, 89/3-b, 62/1, 50/1-a, 52/4. maddeleri uyarınca mahkûm edildi. Karar temyiz edildi ve sanık müdafiinin hükmün açıklanmasının geri bırakılması gerektiğine karar verildi. Ancak 5237 sayılı TCK'nın 50/2. maddesi ve 89/1. maddesine göre, hapis cezasına hükmedilmemesi gerektiği ancak hapis cezasına hükmedildiği için adli para cezasına çevrilemeyeceği belirtildi. Karar, bu sebeple BOZULDU.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nın 50/2. ve 89/1. maddeleri

12. Ceza Dairesi 2017/8835 E. , 2019/5314 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/3-b, 62/1, 50/1-a, 52/4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin hükmün açıklanmasının geri bırakılması gerektiğine, katılan vekilinin eksik araştırma ile hüküm kurulduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 50/2. maddesinin ""suç tanımında hapis cezası ile adlî para cezasının seçenek olarak öngörüldüğü hâllerde, hapis cezasına hükmedilmişse; bu ceza artık adlî para cezasına çevrilmez"" şeklindeki hükmüne ve 5237 sayılı TCK"nın 89/1. maddesindeki seçimlik cezalardan hapis cezası tercih edilmesine rağmen, sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülüp, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 22/04/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.