Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama, kasten yaralama
Hüküm : Taksirle yaralama suçu bakımında TCK"nın 189/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Kasten yaralama suçu bakımında TCK"nın 86/2, 62/1, 52. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama ve kasten yaralama suçlarından sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre, sanığın idaresindeki araçla, yerleşim yeri içindeki, iki şeritli, iki yönlü, asfalt kaplama, düz, eğimsiz, kuru ve aydınlatmanın bulunduğu yolda, 25 promil alkollü vaziyette seyir halindeyken, direksiyon hakimiyetini kaybederek aracının yolun sağında bulunan kaldırıma çıkarak katılanlara çarpması neticesinde katılanların basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmalarına tam kusurlu olarak sebebiyet vermesi şeklinde gerçekleşen olayda, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, tamamen kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu üç kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmasına neden olan sanık hakkında, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca cezada orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurularak sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Taksirle yaralama suçunu işlediği kabul edilerek cezalandırılmasına karar verilen sanık hakkında mahkumiyete esas kanun maddesinin TCK"nın 89/4. maddesi olarak gösterilmesi gerekirken, yazılı şekilde aynı kanunun 189/4. maddesi olarak gösterilmesi;
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 4. maddesinin ilk paragrafındaki “TCK"nun 189/4” ibaresinin hükümden çıkarılarak yerine "TCK"nın 89/4." ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 22/04/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.