MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
(TÜKETİCİ MAHKEMESİ SIFATIYLA)

Taraflar arasındaki davadan dolayı Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 11/07/2013 gün ve 2013/154-2013/460 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, davalının başvurusu üzerine İlçe Tüketici Sorunları Hakem Heyeti tarafından verilen 29.01.2013 tarih, 322711 sayılı karar ile davacının müvekkili bankacılık hizmet sözleşmesi nedeniyle tahsil edilen 40,00 TL ücretin davalıya iadesine karar verildiğini, kararın hatalı olduğunu ileri sürerek, bahsi geçen Tüketici Hakem Heyeti kararının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiş, mahkemece yapılan yargılama neticesinde davanın kabulüne karar verilmiştir. Dava tarihinde yürürlükte bulunan 4077 sayılı Yasa"nın 22. (6502 sayılı Yasa"nın 70.) maddeleri uyarınca Tüketici Hakem Heyeti kararına itiraz üzerine tüketici mahkemesi tarafından verilen karar kesin nitelikte olup temyizi kabil değildir.
HUMK"nın 432/4 madde ve fıkrası ile 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca temyizi kabil olmayan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, Yargıtay tarafından da bir karar verilebileceği öngörüldüğünden, davalı vekilinin HUMK"nın 432/4"üncü maddesi uyarınca, temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin HUMK 432/4"üncü maddesi uyarınca REDDİNE, 30/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.