MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın 17/12/2014 tarihli duruşmada alınan ifadesinde, savunmasını kendisini yapacağını beyan ettiği, 5271 sayılı CMK"nın 150. maddesinin 2. ve 3. fıkraları gereğince sanığa zorunlu müdafi atanmasını gerektirecek bir durumun da bulunmadığı, sanığa soruşturma aşamasında ve sorgu sırasında atanan müdafiinin duruşmaya çağrıldığı, ancak yargılama sırasında bu müdafii ile aynı anda hazır bulunmadığı bu nedenle müdafiilik ilişkisinin kurulmadığı, duruşma davetiyesinin sehven müdafiiye çıkarıldığının Mahkemece tespit edildiği yine gerekçeli kararın bu müdafiiye tebliğ edildiği anlaşılmakla; müdafiin ve sanığın yokluğunda verilen 02/03/2015 tarihli karar, sanık müdafii Av. ... tarafından temyiz edilmiş ise de, anılan müdafiinin sanık hakkında verilen kararı temyize yetkisinin bulunmadığı gözetilerek, yokluğunda verilen mahkumiyet hükmünün bizzat sanık ...’a tebliğinin gerektiği, ancak sanığa çıkarılan tebligatın iade geldiği, bu nedenle gerekçeli kararın ve Dairemizin iade kararının sanığa usulüne uygun şekilde (sanığın cezaevinde olması halinde cezaevinde tebliği, aksi halde ifadesinde bildirdiği son bilinen adresine kararın tebliği, bu adrese de tebliğ yapılamaması halinde güncel mernis adresine tebliğ yapılmak suretiyle) tebliğ edilerek, müdafiinin temyizine onayı olup olmadığını bildirmesi, bu konuda beyanda bulunmadığı takdirde temyizi reddetmiş sayılacağı, ...’nun temyiz talebinin geçersiz sayılacağı hususunun tebligat belgesinde açıklanması, temyize onay vermesi veya temyiz dilekçesi sunması halinde temyiz dilekçesinin de eklendikten ve ek tebliğname de düzenlendikten sonra incelenmek üzere iadesinin mahallince sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 19/12/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.