Cinsel saldırı - hırsızlık - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma sanık - suçu bildirmeme sanık - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/11689 Esas 2021/1991 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel saldırı, hırsızlık, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma (sanık ...), suçu bildirmeme (sanık ...)
HÜKÜM : Sanık ..."nın cinsel saldırı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından mahkumiyeti ile hırsızlık suçundan beraatine, sanık ...’in müsnet suçtan mahkumiyetine

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün incelenmesinde:
Sanığa isnat edilen hırsızlık suçunun 5237 sayılı TCK"nın 141/1,143. maddelerinde düzenlenip, öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla aynı Kanunun 66/1-e maddesinde belirtilen sekiz yıllık olağan dava zamanaşımına tabi bulunduğu ve beraat eden sanığın mahkeme sorgusunun yapıldığı 15.09.2011 ile inceleme günü arasında bu sürenin geçtiği anlaşıldığından, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, sanık hakkında bu suçtan görülen kamu davasının aynı Kanunun 322 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca zamanaşımı sebebiyle DÜŞMESİNE,
Sanık ... hakkında cinsel saldırı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Mağdurenin aşamalardaki çelişkili anlatımları, sanığın olay gecesi geç saatte işlettiği müzikholde arkadaşlarıyla birlikte alkol alan reşit mağdurenin, sabah saatlerinde sarhoş olup, arkadaşlarıyla beraber gitmeyerek kalmakta ısrar etmesi üzerine kollarından tutarak zorla dışarı çıkardığı yönündeki savunması, doktor raporu ve tüm dosya içeriği nazara alındığında, sanığın olay gecesi müzikholde sarhoş vaziyette taşkınlık yapan mağdureyi zorla alıkoyarak cinsel saldırıda bulunduğuna dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmayıp, mevcut haliyle tartışmada mağdureyi basit tıbbi müdahaleyle giderilebilecek biçimde yaralaması şeklinde sübuta eren eyleminin kasten yaralama suçunu oluşturduğu gözetilerek hüküm kurulması yerine atılı suçlardan mahkumiyetine karar verilmesi,
Sanık ... hakkında kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Sanığın 29.01.2011 tarihinde işlediği suçu bildirmeme suçunu düzenleyen 5237 sayılı TCK’nın 278/1. maddesinin Anayasa Mahkemesinin 30.06.2011 gün ve 2010/52 Esas, 2011/113 Karar sayılı ilamı ile iptaline hükmedilip, bu kararın yürürlüğe girdiği 15.04.2012 tarihine kadar yeni bir düzenleme yapılmamasından dolayı suç olmaktan çıktığı ve daha sonra 05.07.2012 günü yürürlüğe giren 6352 sayılı Kanunun 91. maddesi ile 5237 sayılı TCK"nın 278/1. maddesinin yeniden düzenlendiği nazara alındığında, 05.07.2012 tarihine kadar işlenen müsnet suçun yaptırımsız kalıp, buna göre sanığın eyleminin kanunda suç olarak tanımlanmamasından dolayı atılı suçtan beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve sanık ... müdafisi ile katılan vekilinin temyiz talepleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 10.03.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.