Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/12375 Esas 2020/2095 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet


Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1)Sanığın, aşamalardaki savunmalarında suçu işlemediğini, Ankara ya gitmediğini, suç tarihinde Ankara dışında yağ fabrikasında işçi olarak çalıştığını beyan etmesine karşın, sanığın iddianamede belirtilen suç tarihinde gerçekleşen olayda; suç yerini ve anını gösteren video görüntülerinin, sanığın mukayeseye elverişli fotoğrafları ile birlikte Adli Tıp İhtisas Dairesi, TÜBİTAK veya TRT gibi uzman kuruluşlara mensup bilirkişilere gönderilip görüntü iyileştirilmesi ve görüntü fotoğraf analizleri yaptırılarak; sanığın görüntülerde yer alan kişi olup olmadığının kuşkuya yer vermeyecek biçimde kesin olarak saptanarak ve sanığın olay tarihi itibarıyla tespit olunan tüm cep telefon numaralarına ilişkin olarak suç tarihi ile bir gün öncesi ve bir gün sonrasını kapsar şekilde aranan, arayan numaralar ile görüşme sürelerini ve baz istasyonlarını gösterir ayrıntılı HTS kayıtlarının temin edilerek, mezkur kayıtların bilirkişiye incelettirilmesi ve sanığa ait cep telefonlarının olay mahallinde sinyal verip vermediği; vermiş ise sürelerinin tespit edilmesi ile sonucuna göre sanığın hukuki durumunun taktir ve tayin edilmesi gerektiği halde, eksik kovuşturma ile mahkumiyet kararı verilmesi,
Kabule ve uygulamaya göre de;
2)T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nun 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3)Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nun 142/1-a ve 143. maddeleri gereği belirlenen 2 yıl 8 ay hapis cezasından aynı Yasa’nın 62. maddesi gereği 1/6 oranında indirim yapılırken sonuç cezanın, 2 yıl 2 ay 20 gün yerine 1 yıl 14 ay 20 gün olarak eksik hesaplanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından yeniden hüküm kurulurken 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının gözetilmesine 13/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.