Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8567 Esas 2019/5293 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/8567
Karar No: 2019/5293
Karar Tarihi: 18.04.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8567 Esas 2019/5293 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun ilamlarına göre, adli para cezasının infaz aşamasında ödenmemesi halinde sanık hakkında uygulanacak cezaların değerlendirilmesi gerekmektedir. Mahkeme kanaat ve takdirine göre sanığın kusuruna dair beraat kararı vermiştir. Ancak hüküm kısmında çelişkiye düşüldüğü için hüküm bozulmuş ve ehliyetinin 6 ay süre ile geri alınmasına karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Hükmün onanması kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri: TCK'nın 89/1, 89/2-b, 62, 52/2-4, 53/6; 5237 sayılı TCK'nın 52/4; 5320 sayılı Kanunun 8. ve 1412 sayılı CMUK'un 321. ve 322. maddeleri.

12. Ceza Dairesi 2017/8567 E. , 2019/5293 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusura, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı ve beraatine karar verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm kısmında TCK"nın 53/6 maddesi uyarınca sanığın sürücü belgesinin 6 ay süre ile geri alınmasına karar verilmesine rağmen, gerekçeli kararın "Ehliyetin Geri Alınması" başlıklı bölümünde "ehliyetine bir yıl süreyle el konulmasına karar verilmiştir" ifadesine yer verilerek hükümde çelişkiye düşülmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden gerekçeli kararın "Ehliyetin geri alınması" başlıklı bölümünün ilk paragrafındaki "bir yıl süreyle el konulmasına" ibaresinin "6 ay süreyle geri alınmasına" şeklinde değiştirilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 18/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.