Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2014/3204 Esas 2015/4635 Karar Sayılı İlamı

Asliye Hukuk Mahkemesi (Aile Mahkemesi Sıfatıyla)

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 23/02/2012 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 24/09/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi taraflar vekillerince süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, ziynet eşyası ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Yerel mahkemece, açılan davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Davacı, davalının evlenme vaadi üzerine tarafların 20/11/2010 tarihinde dini nikah yaparak beraber yaşamaya başladıklarını, davalının söz vermesine rağmen resmi nikah yapmadığını ve davacıyı evden kovduğunu iddia ederek, ziynet eşyalarının iadesini ve uğranılan zarar nedeniyle de manevi tazminat talep etmiştir.
Davalı davanın reddini savunmuştur.
Yerel mahkemece, davaya aile mahkemesi sıfatıyla bakılmış ve talebin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
4787 sayılı Aile Mahkemelerinin Kuruluş ve Yargılama Usullerine Dair Kanun’un 4/1. maddesi; 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun Üçüncü Kısım hariç olmak üzere İkinci Kitabı"ndan (TMK.md.118-395, 5133 sayılı Kanun md.2-3) kaynaklanan bütün davaların Aile Mahkemesi’nde bakılacağını hükme bağlamıştır.
Taraflar arasında, TMK m.134 ve devamında öngörülen yöntem ve koşullara uygun olarak kurulmuş bir evlilik ilişkisi söz konusu değildir. Bu nedenle, uyuşmazlığın evliliğin hukuki niteliğine ve sonuçlarına ilişkin TMK’nun İkinci Kitabı hükümleri çerçevesinde ve aile mahkemesi tarafından çözümlenmesi mümkün değildir.
Davacının; maddi tazminat ile ilgili talebi mülkiyet hakkına, manevi tazminat istemi ise haksız eyleme ilişkin kurallara dayanmaktadır. Açıklanan nedenler karşısında, davanın Asliye Hukuk Mahkemesi sıfatıyla ve genel hükümlere göre çözümlenmesi gerekir. Karar, bu bakımdan yerinde görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA; bozma nedenine göre tarafların öteki temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına ve taraflardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 13/04/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.