MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 30.03.2016 tarih ve 2015/465-2016/314 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı ve davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı, davalı bankadan kredi kullandığını, kullandığı krediler nedeniyle muhtelif isimler altında kendisinden masraf alındığını, alınan bu masrafın yasal olmayıp iadesinin gerektiğini ileri sürerek, 4.940,71 TL"nin 1 yıllık mevduata uygulanan faiz oranı üzerinden hesaplanacak faiziyle tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, masrafın genel kredi sözleşmesi gereği alındığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; davalı banka tarafından ticari kredi kullandırılması sırasında 380,95 TL komisyon ile bunun %5 BSMV"si 19,05 TL olmak üzere 400,00 TL ve 19/04/2011 tarihinde 150,00 TL olmak üzere kredi kullanım komisyonu olarak 550,00 TL tahsil ettiği, diğer banka uygulamalarına göre alınan söz konusu 550,00 TL"nin fahiş olmadığı, davacının krediyi erken kapattığı sırada kredi komisyonu, kredi erken kapama ve haciz fek ücreti adı altında 1.548,59 TL"nin kesildiği ve emsal banka uygulamalarına göre kredinin erken kapanışı sırasında %2 oranında erken kapatma komisyonunun alındığı, bu miktarın 393,73 TL olduğu, fazla alınan erken kapama ücreti ve hesap işletim ve hesap özeti ücretleri ile faturaya dayalı ekspertiz ücretinin bakiyesinin davacıya iadesinin gerektiği, SMS ücretinin müşterinin bankadan bilgi alması nedeniyle yapılan bir ücretlendirme sistemi olduğu, talep edilen faiz ve vergilerin kullanılan kredinin gecikmesi ile ödenecek bir bedel olduğu dolayısıyla bu bedellerin iadesinin gerekmediği fazla tahsil edilen erken kapama ücreti 1.154,86 TL, hesap işletim ve hesap özeti ücreti 1.597,56 TL, ekspertiz ücreti 225,00 TL olmak üzere toplam 2.977,42 TL"nin iadesinin gerekeceği gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne 2.977,42 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davacı ve davalı vekili temyiz etmiştir.
1- Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK’nin 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL’yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 30.03.2016 tarihi itibariyle 2.190,00 TL"dir. Mahkemece, 2.997,42 TL’nin üzerinden davanın kabulüne, fazlaya ilişkin talebin (1963,29) reddine karar verilmiştir. Bu itibarla, mahkemece ödenmesine ve reddine karar verilen miktarlar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacının temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Davalı vekilinin temyiz istemine gelince, dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 152,55 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 29.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.