Yargıtay - Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/9735 Esas 2019/19795 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9735
Karar No: 2019/19795
Karar Tarihi: 19.12.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/9735 Esas 2019/19795 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın adli sicil kaydında daha önce hırsızlık suçu nedeniyle aldığı bir mahkumiyet hükmü bulunduğu için bu durum tekerrüre esas alınarak hüküm verilmiştir. Ancak, 6763 sayılı Yasayla değişen uzlaştırma hükümleri göz önüne alınarak, sanığın eylemi uzlaşma kapsamına alındığı ve adli sicil kaydına göre başka bir tekerrüre esas nitelikte mahkumiyetinin bulunmadığı belirtilmiştir. Bu nedenle, tekerrür hükümlerinin uygulanması infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. Ancak, müştekinin rızası olmadan gerçekleşen kısmi iade nedeniyle TCK'nın 168/1-4. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı tartışılması gerektiği gözetilmediği için hüküm bozulmuştur. Kararda geçen kanun maddeleri TCK'nın 58, 141/1 ve 168/1-4 maddeleri ile CMK'nın 253. maddesi ve 5271 sayılı CMK'nın 253. Maddesi'nde yapılan değişikliklerdir.

2. Ceza Dairesi 2019/9735 E. , 2019/19795 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın adli sicil kaydında yer alan Isparta 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/11/2014 tarihli ve 2014/194 Esas – 2014/433 Karar sayılı ilamına konu hırsızlık suçundan aldığı mahkumiyet hükmü tekerrüre esas alınarak, sanık hakkında TCK"nın 58. maddesi uygulanmış ise de; 02/12/2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Yasa"nın 34.maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253.maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK"nın 141/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamına alındığı ve adli sicil kaydına göre uzlaşma kapsamına alınmayan başkaca tekerrüre esas nitelikte mahkumiyetinin bulunmadığı nazara alındığında, tekerrüre esas alınan bu ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin ve 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
Müştekinin evinde misafir olarak kalan sanığın, müştekinin cüzdanından kredi kartını aldıktan sonra içinde kimlik ve bankamatik kartları bulunan cüzdanı sakladığı, kredi kartı ile bankamatikten para çekmeye çalıştığı ancak çekemediği, soruşturma sonucu fail olarak tespit edilen sanığın, cüzdanı sakladığı yeri kolluğa göstererek müştekiye iadesini sağlaması karşısında, soruşturma evresinde gerçekleşen kısmi iadeye rızası bulunup bulunmadığı müştekiden sorularak sonucuna göre TCK"nın 168/1-4. maddesinin sanık hakkında uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 19/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.