Yargıtay - Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/14124 Esas 2019/19748 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/14124
Karar No: 2019/19748

Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/14124 Esas 2019/19748 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Kararda, bir sanığın hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından mahkum edildiği belirtiliyor. Ancak sanığın temyiz sürecinde yanıltıldığı ve temyizi süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede, mahkemece tekerrür hükümlerinin uygulanması kararı verildiği ancak tekerrüre esas alınan ilamın gösterilmediği belirtiliyor. Bu durumda, sanığın adli sicil kaydında yazılı olan ve tekerrüre esas mahiyetteki ilamında da TCK’nın 58. maddesinin uygulandığı için ikinci kez mükerrir sayılması gerektiği ancak mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verildiği belirtiliyor. Karar sonuç olarak, temyiz itirazlarının yerinde olmadığından hükümlerin onanmasına karar veriliyor.
Kararda geçen kanun maddeleri: 5237 sayılı TCK'nın 53. ve 58. maddeleri.

2. Ceza Dairesi 2019/14124 E. , 2019/19748 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yokluğunda verilen ve 04.07.2015 tarihinde tebliğ edilen hükmü süresinde temyiz etmeyen diğer sanık ...’nın 15.01.2016 tarihli yargılanmanın yenilenmesi ve infazın durdurulması talepli dilekçesinin mahallince değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Kısa kararın açıklandığı duruşmada hüküm sanığa tefhim edilmiş ise de kararda temyiz süresinin “tefhim/tebliğ” ile başlayacağının belirtilmesi nedeniyle sanığın yanıltıldığı anlaşılmakla, 11.05.2015 tarihinde tebliğ edilen hükümleri 13.05.2015 tarihli dilekçesi ile temyiz eden sanığın temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan inceleme de;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.01.2013 tarihli ve 2012/6-1431 E., 2013/18 K. sayılı kararı ile 2012/13-1444 E, 2013/305 K sayılı kararında kabul edildiği üzere, hükümde sanığın mükerrir olduğunun belirtilmesinin yeterli olduğu, ayrıca tekerrüre esas alınan ilamın gösterilmesine gerek olmadığı, bu nedenle mahkemece sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesine rağmen tekerrüre esas alınan ilam kararda gösterilmemiş ise de bu hususun ve 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, adli sicil kaydında yazılı olan ve tekerrüre esas mahiyetteki Erciş Asliye Ceza Mahkemesinin 15.02.2010 tarihli ve 2010/495 E, 2012/157 K sayılı hırsızlık suçuna ilişkin ilamında da TCK’nın 58. maddesinin uygulanmış olması nedeniyle sanığın ikinci kez mükerrir sayılması gerekirken, mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi ile yetinilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin isteme aykırı olarak ONANMASINA, 18.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.