Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2016/3316 Esas 2017/5566 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Davacı, davalılardan işverenlere ait işyerinde 01.10.2005-17.11.2006 tarihleri arasında geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalılar vekillerinin tüm ve davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine,
2- Dava, davacının 01/10/2005-17/11/2006 tarihleri arasında davalı işverene ait iş yerinde geçen ve Kuruma bildirilmeyen sigortalı çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile hükümde yazılı şekilde karar verilmiştir.
Somut olayda, bakiye harcın terkin sınırı altında kaldığı anlaşıldığından alınmasına yer olmadığına ve kısmen red nedeniyle davalı işveren ve davalı Kurum yararına ayrı ayrı vekalet ücretine hükmedildiği anlaşılmaktadır.
Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 3/2. maddesinde “Müteselsil sorumluluk da dahil olmak üzere, birden fazla davalı aleyhine açılan davanın reddinde, ret sebebi ortak olan davalılar vekili lehine tek, ret sebebi ayrı olan davalılar vekili lehine ise her ret sebebi için ayrı ayrı avukatlık ücretine hükmolunur.” hükmü yer almaktadır.
Davacının talebinin kısmen kabulüne karar verildiği anlaşıldığından reddedilen kısım yönünden ret sebebinin ortak olması sebebiyle davalılar yararına tek vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken ayrı ayrı vekalet ücretine hükmedilmiş olması ve bakiye harcın davalı işverenden tahsiline karar verilmesi gerekirken de terkin sınırı altında kalması sebebiyle alınmasına yer olmadığına karar verilmesi usul ve Yasa"ya aykırı olup bozma nedenidir.
Ne var ki bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, HMK 370/2. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle;
1- Hüküm fıkrasının bakiye harca ilişkin 5. bendinin tamamen silinerek yerine, “5- Karar tarihi itibari ile alınması gereken 27,70-TL harçtan peşin alınan 25,20-TL harcın mahsubu ile 2,50-TL bakiye harcın davalı işveren Belediyeden tahsili ile hazineye irat kaydına,” yazılmasına,
2- Hüküm fıkrasının davalılar yararına vekalet ücretini düzenleyen 7. ve 8. bentlerinin silinerek yerine, “Dava kısmen red olup davalılar kendilerini bir vekille temsil ettirdiklerinden karar tarihinde yürürlükte bulunan A.A.Ü.T gereğince 1.500,00 TL maktu vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalılara verilmesine,” yazılmasına ve hükmün düzeltilmiş bu şekli ile ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edenlerden davacı ve davalılardan ..."na yükletilmesine, 03/07/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.