MAHKEMESİ : İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 18. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma-Ziynet ve Eşya Alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm taraflarca temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davacı-karşı davalı erkeğin ziynet ve eşya alacağına yönelik tefrik kararına ilişkin temyiz dilekçesinin incelemesinde;
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunun 362. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendi uyarınca “Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar” temyiz edilemez. 02.12.2016 tarihli ve 6763 sayılı Kanunun 44. maddesi ile 6100 sayılı Kanuna eklenen Ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırlarının(HMK m. 341, 362) Vergi Usul Kanununun mükerrer 298. maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür. Karar tarihi itibariyle bu miktar “72.070,00 TL” olarak belirlenmiştir.
Somut olayda, davalı-davacı kadının ziynet ve çeyiz eşyalarının aynen olmadığı takdirde şimdilik harcı yatırılan 1.000-TL tutarındaki bedelin iadesi istemli davalarında verilen kararın istinaf kanun yolu incelemesinde bölge adliye mahkemesince tefrik kararı verilmiş olup, bölge adliye mahkemesince ziynet ve eşya alacağı davasının tefrikine dair verilen karar kesindir. Bu nedenle, davacı-karşı davalı erkeğin ziynet ve eşya alacağı davalarının tefrik edilmesine yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-Tarafların sair temyiz itirazları incelendiğinde; Davacı-karşı davalı erkek tarafından, evlilik birliğinin temelinden sarsılması hukuki nedenine dayalı olarak boşanma davası açılmış, davalı-karşı davacı kadın da aynı hukuki nedene dayalı olarak karşı davası ile boşanma talebinde bulunmuştur. İlk derece mahkemesince yapılan yargılama sonunda; her iki dava kabul edilerek tarafların boşanmalarına, kadın yararına aylık 350-TL tedbir ve yoksulluk nafakasına hükmolunmuş, tarafların boşanmaya neden olan olaylarda eşit kusurlu oldukları belirtilerek tazminat istemleri reddedilmiştir. İlk derece mahkemesinin bu kararına yönelik tarafların istinaf kanun yolu incelemesi taleplerinin süresinde olduğunu belirten bölge adliye mahkemesince yapılan yargılamada; kadının kusur belirlemesi ve tazminat taleplerinin reddine yönelik istinaf istemi kabul edilerek evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına neden olan olaylarda erkeğin ağır, kadının az kusurlu olduğunun kabulü ile kadın yararına 15.000-TL maddi, 15.000-TL manevi tazminata karar verilmiş, davacı-karşı davalı erkeğin istinaf isteminin ise esastan reddine karar verilmiştir. Hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.




Dosya kapsamındaki bilgi ve belgelerden; ilk derece mahkemesinin gerekçeli kararının davalı-karşı davacı kadın vekiline 26.03.2018 tarihinde usulüne uygun şekilde tebliğ olunduğu, davalı-karşı davacı kadın vekilinin ise 10.04.2018 tarihinde ilk derece mahkemesi kararı hakkında istinaf kanun yolu incelemesi talebinde bulunduğu, bu durumda davalı-karşı davacının istinaf kanun yolu inceleme talebinin süresinde olmadığı anlaşılmaktadır. Bu itibarla, davalı-karşı davacının istinaf talebinin süresi içinde yapılmadığından bahisle usulden reddine karar verilerek davacı-karşı davalı erkeğin istinaf kanun yolu inceleme talebinin incelenerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş ve kararının bozulmasını gerektirmiştir.
SONUÇ: Davacı-karşı davalı erkeğin tefrik kararına yönelik temyiz dilekçesinin yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple REDDİNE, hükmün yukarıda l. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma sebebine göre sair temyiz itirazların bu aşamada incelenmesine yer olmadığına, temyiz peşin harcın istek halinde yatıranlara geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 03.03.2021 (Çrş.)