MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni Kötüye Kullanma
HÜKÜM : CMK’nın 223/2-a maddesi gereğince beraat

Güveni kötüye kullanma suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm katılan tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılanın, sanığın iş yerinden kızının çeyizi için 1997 yılında bulaşık ve çamaşır makinesi aldığı, kızı evlediğinde bu eşyaları almak üzere anlaştıkları, 2013 yılında sözkonusu eşyaları isteği ve sanık ile malların 2013 yılındaki değeri üzerinden anlaştıkları, bunun üzerine sanığın eşyaları başka bir müşteriye sattığı ancak katılana üzerinde anlaştıkları bedeli ödemediği, bu şekilde sanığın üzerine atılı suçu işlediği iddia olunan olayda; sanık ile katılan arasında sözkonusu eşyaların istendiği tarihteki değerinin veya son model eşyaların verileceğine dair herhangi bir yazılı belge bulunmadığı, sanığın eski tarihli eşyaları iade etmeye hazır olmasına rağmen katılanın teslim almaması karşısında sanığa atılı suçun unsurları itibariyle oluşmadığı ve taraflarca varlığı inkar edilmeyen satış sözleşmesine konu malların teslim anındaki bedelleri hususunda düşülen anlaşmazlık sonucu teslim veya ödemenin gerçekleşmediği, suçun unsurlarının oluşmadığı, olayın hukuki ihtilaf kapsamında olduğu ve sanığın eyleminin suç olarak tanımlanmadığı kabulü ile verilen beraat hükmünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılanın, eksik inceleme ile hüküm verildiğine, dinlenmesini talep ettiği tanığın dinlenmediğine, sanığa atılı suçun subut bulduğuna, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna yönelik temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 21/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.