Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9222 Esas 2019/5191 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/9222
Karar No: 2019/5191
Karar Tarihi: 17.04.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9222 Esas 2019/5191 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle yaralama suçundan mahkum edildi. Sanığın temyiz itirazı reddedildi. Kararda, TCK'nın 89/1, 62 52/2, 4. maddeleri gereğince mahkumiyet hükmü verildiği belirtildi. Ayrıca, 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince adli para cezalarının kesin nitelikte olduğu ve 11.06.2015 tarihinde verilen 1.500 TL adli para cezasından temyiz istemi bulunmadığı için temyiz itirazının reddedildiği ifade edildi.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 89/1 maddesi: Kasten yaralama suçu
- TCK'nın 62 maddesi: Taksirle bir kişinin ölümüne neden olmak
- TCK'nın 52/2 maddesi: Taksirle yaralama suçu
- TCK'nın 4. maddesi: Kanunun uygulanmasında sulh ceza mahkemesi ve asliye ceza mahkemesi görevleri

12. Ceza Dairesi 2017/9222 E. , 2019/5191 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 62 52/2, 4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Anayasa Mahkemesinin 07.10.2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23.07.2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK"nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL"ye kadar (2000 TL. Dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkûmiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07.10.2010 ila 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar ise mahkûmiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3000 TL. dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu, bu kapsamda, mahkeme tarafından 11.06.2015 tarihinde verilen 1.500 TL adli para cezasından ibaret mahkûmiyet hükmüne karşı, suç niteliğine ilişkin de herhangi bir temyiz istemi bulunmadığından, temyiz itirazın, tebliğnameye uygun olarak REDDİNE, 17/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.