Kamu kurum ve kuruluşları vb tüzel kişiliklerin araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık - özel belgede sahtecilik - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2017/29693 Esas 2020/12628 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu kurum ve kuruluşları vb. tüzel kişiliklerin araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık, özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Beraat

Kamu kurum ve kuruluşları vb tüzel kişiliklerin araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık ve özel belgede sahtecilik suçlarından sanığın beraatine ilişkin hükümler, katılan tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ile katılan arasında ticaret sebebiyle alacak-borç ilişkisi olduğu, bu ilişkiye istinaden oluşan borcun ödenmemesi üzerine katılanın Serik 1. İcra Müdürlüğü’nün 2010/3925 Esas sayılı dosyası üzerinden icra takibi başlattığı, sanığın itirazı üzerine duran takibe karşı katılanın, Serik 2. Asliye Hukuk Mahkemesi"nin 2010/467 Esas sayılı dosyası ile itirazın iptali davası açtığı, sanığın yargılama aşamasında "..."ten borcuna karşılık 7.000 TL alınmıştır, hiçbir borcu yoktur" yazılı 05/06/2010 tarihli katılanın imzası bulunan ibranameyi mahkemeye sunarak borcu ödediğini iddia ettiği, katılanın imzanın kendisine ait olmadığı beyanı karşısında yapılan imza incelemesi sonucu düzenlenen ekspertiz raporuna göre imzanın katılanın eli ürünü olmadığının tespit edildiği, sanığın bu suretle üzerine atılı kamu kurum ve kuruluşlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık ve özel belgede sahtecilik suçlarını işlediğinin iddia edildiği olayda; sanık savunması, katılan beyanı, tanık anlatımı ile tüm dosya kapsamına göre; sanığın, katılana 7.000,00 TL borcu olduğunu, borcunu tanık Mustafa ile birlikte katılanın iş yerine giderek ödediğini, katılanın da 05/06/2010 tarihli ibranameyi dışarda hazırlayıp kendisine verdiğini savunduğu, alınan bilirkişi raporunda söz konusu belgedeki yazı ve imzanın, katılan ve sanığın eli ürünü olmadığı yönünden görüş bildirdiği anlaşılmakla, sanığın üzerine atılı suçları işlediğine dair mahkumiyetine yeterli, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gerekçesine dayanan mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılama sonunda, sanığın mahkumiyetine yeterli, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gerekçe gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılanın delillerin takdirinde hataya düşüldüğüne yönelik temyiz itirazının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 21/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.