Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/20174 Esas 2014/23303 Karar Sayılı İlamı

7. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/20174
Karar No: 2014/23303
Karar Tarihi: 25.12.2014

Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/20174 Esas 2014/23303 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, davacının haksız fesih sonucu kıdem ve ihbar tazminatı ile alacaklarının tahsili istemine ilişkindir. Mahkeme, davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Ancak, taraflar arasında dava taleplerinin ne miktarının zamanaşımına uğradığı konusunda anlaşmazlık bulunmaktadır ve bu durum belirsiz alacak davası için yeni düzenlenen Hukuk Muhakemeleri Kanunu'na göre ele alınması gerektiği belirtilmiştir. Bu şekilde zamanaşımı kesintisinin dava talebinin belirttiği miktarla sınırlı olduğu belirtilmiştir. Ancak, belirsiz alacak davasında alacağın miktarının tam ve kesin olarak belirlenebilmesi durumunda, davacı talebini arttırabilir ve bu arttırım zamanaşımına tabi değildir. Mahkemece yapılan kısmi kabul kararı, belirsiz alacak davası olarak ele alınmadığından hatalıdır ve kararın bozulmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri; Borçlar Kanunu'nun 133/2 ve Türk Borçlar Kanunu'nun 154/2, Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 107, 141 ve 319'dur.

7. Hukuk Dairesi 2014/20174 E. , 2014/23303 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi : Samsun 2. İş Mahkemesi
Tarihi : 18/09/2014
Numarası : 2013/530-2014/652

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının, reddine.
2-Davacı vekili, davacının 05/09/2005-08/02/2012 arasında satış destek elamanı olarak çalıştığını, davalı tarafından haksız ve gerekçesiz olarak iş akdinin feshedildiğini iddia ederek kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin, fazla mesai, milli bayram ve hafta tatili ücreti alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında davacı taleplerinin ne miktarının zamanaşımına uğradığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Belirsiz alacak davasının açılmasının sonuçlarından biri de zamanaşımının kesilmesidir. (BK m.133/2-TBK md.154/2)Yargıtay"ın bu güne kadar ki uygulamalarına göre zamanaşımı kesilmesi, dava dilekçesinde talep edilen miktarla sınırlıdır ve dava edilmeyen kısım için zamanaşımı kesilmez. Ne var ki, bu kuralı HMK m.107 ile hukukumuza yeni giren belirsiz alacak davası bakımından uygulayabilmek mümkün değildir. Aksinin kabulü, belirsiz alacak davasının kanun koyucu tarafından usul kanununda düzenlenmesine rağmen (daha başlangıçtan) reddi anlamına gelir. Belirsiz alacak davasında, kısmî alacak davasından farklı olarak, dava sırasında belirli hale gelen alacağın davaya sokulmasına izin verildiğinden, geçici talep sonucu ile açılan belirsiz alacak davasında, ileride belirli hale gelecek olan alacağın tamamı için zamanaşımı kesilmesi sonucu ortaya çıkar. Asgari miktar belirtilerek açılan belirsiz alacak davasında mahkemece yapılan araştırma esnasında alacağın miktarının veya değerinin tam ve kesin olarak belirlenebilmesinin mümkün olduğu anda davacı, iddianın genişletilmesi yasağına (m.141, 319) tâbi olmaksızın davanın başında belirtmiş olduğu talebini arttırabilir. Yapılan bu arttırım zamanaşımına tabi değildir.
Davacının bazı işçilik alacaklarının tahsili istemi ile ilgili olarak açtığı bu dava belirsiz alacak davası olduğu halde mahkemece kısmi alacak davası şeklinde değerlendirilerek talep arttırım dilekçesine karşı ileri sürülen zamanaşımı savunmasının mahkemece dikkate alınmış olması hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının davalıya yükletilmesine, 25/12/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.