MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 12/04/2016 tarih ve 2015/194-2016/461 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirket ile davalı banka arasında imzalanmış olan GKS çerçevesinde 22/02/2012 tarihli ve 60 ay vadeli ticari kredi kullanıldığını, söz konusu kredi borcunun 05/01/2015 tarihinde kapatıldığını, davacı şirketten "erken ödeme tazminatı" adı altında 27.150,62-TL kesinti yapıldığını, bu kesintinin %4"e tekâbul ettiğini ve fahiş olduğunu ileri sürerek fazla alınan 14.221,74 TL"nin istirdatını talep etmiştir.
Davalı vekili, davacı şirketten söz konusu geri ödeme yapılırken %4 oranında erken ödeme komisyonu alındığını, bu uygulamanın mevzuata ve Genel Kredi Sözleşmesi hükümlerine uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davaya konu Genel Nakdi ve Gayri Nakdi Kredi Sözleşmesinin 22/02/2012 tarihli, 60 ay vadeli ve 700.000,00 TL bedelli olduğu, davacı şirketin 35. taksit ödemesi esnasında 05/01/2015 tarihinde kalan kısmı 646.443,71 TL olarak ödediği, davalı bankabıb 27.150,62 TL erken ödeme komisyonu tahsil ettiği, sözleşmede oran belli edilmediğinden diğer bankalardan bu tür kredilerin erken kapatılması halinde alınan komisyon ücretinin sorulduğu, %2 oranının makul bulunduğu gerekçesiyle davanın 12.928,87 TL bakımından kabulüne, fazlaya ilişkin taleplerin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dava, taraflar arasında 07.02.2012 tarihinde imzalanan ve ticari mahiyette bulunan kredinin erken kapatılması nedeniyle ödenen komisyon bedelinin istirdadı talebine ilişkindir.
Mahkemece, yukarıdaki gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmiştir. Ancak, 09.12.2006 tarihli Resmi Gazete’de Merkez Bankası tarafından yayınlanan Mevduat ve Kredi Faiz Oranları ve Katılma Hesapları Kâr ve Zarara Katılma Oranları İle Kredi İşlemlerinde Faiz Dışında Sağlanacak Diğer Menfaatler Hakkında 2006/1 sayılı Tebliğ’in 6. maddesi “Bankalar, Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankasına bildirdikleri azami oranları aşmamak kaydıyla, mevduat ve kredi işlemlerinde uygulayacakları faiz oranlarını ve katılma hesaplarında uygulayacakları kâr ve zarara katılma oranlarını vadelerine göre tüm şubelerinde halkın görebileceği şekilde ilan eder ve bu oranları internet sitelerinde yayımlar.” şeklinde değiştirilmiştir.
Bu durumda ticari kredilerde bankalar tarafından alınacak olan masrafların hukukilik denetimi yapılırken öncelikle anılan yasal düzenleme gereğince ilan ve yayım yapılmışsa, bankaların bu oranlar üzerinden masraf vb. alabileceğinin kabulü ile hüküm kurulması, şayet gerekli ilan ve yayımlar yapılmamış ise emsal banka uygulamalarının araştırılması, alınan masrafların emsal banka uygulamalarına göre orantılı olup olmadığının değerlendirilerek sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirmeyle karar verilmiş olması doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
2-Bozma sebep ve şekline göre, davalı vekilinin temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle kararın re"sen BOZULMASINA, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 28/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.