Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2014/29581 Esas 2016/2196 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile ihbar tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I


A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili özetle; davacının 1.5.1997-21.5.2006 tarihleri arasında davalı şirkete ait şantiyelerde ince işler formeni olarak çalıştığını, en son maaşının 2.000 $ olduğunu,davalı işverenliğin iş bitimini gerekçe göstererek davacıyı yurda gönderdiğini iş başladığında çağıracağını beyan ettiğini ancak çağırmadığını iddia ederek; kıdem tazminatı ve ihbar tazminatı alacaklarının faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili özetle; zamanaşımı itirazında bulunduklarını, davacının maaşının 1.700 $ olduğunu, davacının çalışmasının aralıklı olduğunu bu nedenle kıdem ve ihbar tazminatını hak etmediğini savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak; kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir
2-Somut uyuşmazlıkta; davacı 1.5.1997-21.5.2006 tarihleri arasında davalı işyerinde kesintisiz çalıştığını iddia etmiştir, davalı işveren ise ,davacının çalışmasının aralıklı olduğunu savunmuştur.


Hizmet süresinin tespitinde dosyada hükme esas bilirkişi raporunda; ”.. SGK kayıtlarına göre dönemler halinde 01.05.1997 - 25.09.1998, 13.10.1998 - 24.01.2003, 30.06.2003 - 11.03.2004, 01.06.2004 - 17.10.2004, 20.12.2004 - 21.05.2006 tarihlerinde çalıştığı anlaşılmaktadır.Dolayısıyla davacının 01.05.1997- 21.05.2006 dönemleri arasında 8 yıl 2 ay 2 gün hizmet süresinin olduğu kabul edilecektir” şeklinde ki yorumla dava konusu alacaklar 8 yıl 2 ay 2 gün üzerinden hesaplanmıştır. Ancak davacıya ait hizmet döküm cetveli incelendiğinde; bilirkişinin esas aldığı giriş tarihlerinden biri olan 13/10/1998 tarihinin aslında 13/10/1999 tarihi olduğu yine hizmet cetvelinde giriş çıkış tarihi olarak yer alan 25/12/1998-31/05/1999 tarihleri arasında davacının çalıştığı görülen “21” sicil numaralı işyerinin davalı işyeri ile bir bağlantısı olup olmadığı da araştırılmadığı saptanmıştır.
Mahkemece hizmet cetvelinde yer alan, 25/12/1998-31/05/1999 tarihleri arasında davacının çalıştığı işyerinin davalı işyeri ile bir bağlantısı olup olmadığı net bir şekilde tespit edildikten sonra davacının hizmet süresi ile ilgili denetime elverişli bir rapor alınarak kıdem süresinin şüpheye yer bırakmayacak biçimde net olarak belirlenmesi ve buna göre alacakların yeniden hesaplanması gerekir. Eksik inceleme ile karar verilmesi hatalıdır.
F)Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 27.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.