Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/2951 Esas 2018/3315 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/2951
Karar No: 2018/3315
Karar Tarihi: 10.04.2018

Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/2951 Esas 2018/3315 Karar Sayılı İlamı

Özet:

11. Ceza Dairesi tarafından 2016/2951 E. ve 2018/3315 K. sayılı kararda, vergi usul kanununa muhalefet suçu işleyen sanık hakkında beraat verilirken, diğer sanık hakkında ise mahkumiyet kararı verildiği belirtilmiştir. Kararda, sahte fatura düzenleme eylemi ile farklı mükellefiyet kaydı altında sahte müstahsil makbuzları düzenleme eylemlerinin farklı suçlar oluşturduğu ancak tek suç olarak kabul edildiği ve hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmediği vurgulanmıştır. İlk sanık hakkında verilen beraat kararı onanırken, diğer sanık hakkında verilen mahkumiyet kararı ise bozulmuştur. Kararda, Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararının TCK'nın 53. maddesinin uygulanmasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi
- TCK'nın 43. maddesi
- 213 sayılı VUK'un 367. maddesi
- 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi

11. Ceza Dairesi 2016/2951 E. , 2018/3315 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Sanık ... hakkında; beraat
Sanıklar ... ve ... hakkında; mahkumiyet

1- Sanık ...’ün, hakkında verilen mahkumiyet kararına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş,... Ltd. Şti. Yetkilisi olarak sahte fatura düzenleme eylemi ile farklı mükellefiyet kaydı altında sahte müstahsil makbuzları düzenleme eylemlerinin farklı suçlar oluşturmasına karşın tek suç olarak kabulü ile sanık hakkında tek mahkumiyet kararı verilmesi ve aynı takvim yılında birden fazla fatura ve müstahsil makbuzu düzenlediği anlaşılan sanık hakkında her bir suç için TCK"nın 43. maddesi gereğince artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılama, toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonucuna uygun şekilde vasfı tayin, cezayı azaltıcı ve artırıcı sebeplerin nitelik ile derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2- Sanık ...’un, hakkında verilen mahkumiyet kararına yönelik temyizi ile katılan vekilinin sanık ... hakkında verilen beraat kararına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Karaman Cumhuriyet Başsavcılığının 02.05.2012 gün ve 2012/1052 esas sayılı iddianamesi ile sanıklar hakkında “2007-2008-2009 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek” suçlarından kamu davası açılmış ise de; atılı suça ilişkin bu sanıklar hakkında dava şartı olan bir mütalaa bulunmadığı görülmekle, öncelikle durma kararı verilip, 213 sayılı VUK"un 367. maddesi gereğince dava şartı olan mütalaanın verilip verilmeyeceği Vergi Dairesi Başkanlığından sorularak, sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
Yasaya aykırı, sanık ... ile katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 10.04.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.