Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/1030 Esas 2016/2963 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/1030
Karar No: 2016/2963
Karar Tarihi: 22.03.2016

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/1030 Esas 2016/2963 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme 5. Ceza Dairesi, bir tefecilik suçundan dolayı sanığın mahkumiyetine hükmetmiştir. Temyiz incelemesi sonucunda, mahalli mahkemenin kararına uygun görülen itirazlar dışında, sanık hakkındaki cezanın orantılı olmadığı ve TCK'nın belirli maddelerinin yanlış yorumlandığı belirlenmiştir. Bu nedenle, karar bozulmuştur ve TCK'nın 61, 62 ve 53. maddeleri yeniden değerlendirilmelidir.
TCK'nın 61. maddesi, suçun ağırlık derecesine bağlı olarak cezayı belirlemek için 7 farklı hususa işaret eden bir düzenlemeyi içermektedir. Aynı kanunun 3. maddesi ise, suçun ağırlığına orantılı olarak belirlenmesi gereken ceza ve güvenlik tedbirlerinin belirlenmesi hakkında düzenlemeler içermektedir. Mahkeme, bu maddelerin yanlış değerlendirilmesi nedeniyle orantılı olmayan bir ceza belirlendiğine hükmetmektedir.
TCK'nın 62. maddesi, sanığın sosyal durumu, geçmişi ve fiilin ardından sergilediği davranışları gibi faktörler dikkate alınarak, hüküm verilmeden önce cezada indirime gidilmesine izin verir. Mahkeme, bu maddeye uygun şekilde indirim yapılmadan hüküm verildiğine hükmetmektedir.
TCK'nın 53. maddesi, hak kaybı cezalarına ilişkin düzenlemeler içermektedir. Mahkeme, bu maddenin yanlış şekilde yorumlandığını ve sanığın ceza infazında tereddüt yarattığına hükmetmektedir.

5. Ceza Dairesi 2014/1030 E. , 2016/2963 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanık hakkında TCK"nın 61. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken söz konusu maddenin 1. fıkrasında yedi bent halinde sayılan hususlarla, aynı Kanunun 3. maddesinin 1. fıkrasındaki "suç işleyen kişi hakkında fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur" şeklindeki yasal düzenlemeler ile dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar birlikte ve isabetle değerlendirilip, olayın oluş şekli, meydana gelen zararın ağırlığı ve kastının yoğunluğu hususları göz önüne alınarak temel ceza ve zincirleme suç nedeniyle yapılacak artırımın hak ve nesafete uygun bir şekilde belirlenmesi gerekirken, TCK"nın 3/1. maddesindeki orantılılık ilkesine aykırı olarak,temel cezanın ve teselsül arttırımının suçun oluş biçimi ve tefeciliğe konu miktarla uyumlu olmayacak şekilde alt sınırdan epeyce uzaklaşılarak tayin edilmesi ,
TCK"nın 62. maddesi uyarınca sanığın geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama süresindeki davranışları, cezanın failin geleceği üzerindeki etkileri gibi hususları içeren takdiri indirim nedenlerinin varlığı tartışılıp gösterilmeden "... dosya içeriği itibari ile" ve "...takdiren..." biçimindeki noksan ve yasal olmayan gerekçeyle anılan maddenin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Sanığın TCK"nın 53/3. maddesine göre 53/1-c maddesinde yazılı velayet, vesayet ve kayyımlığa ilişkin haklardan kendi altsoyu üzerindeki kişiler yönünden koşullu salıverilmeye kadar, kendi altsoyu dışındaki kişiler yönünden ise hapis cezasının infazına kadar yoksun kılınması yerine infazda tereddüt oluşturacak şekilde uygulama yapılması,
Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarih ve E. 2014/140; K. 2015/85 sayılı kararının 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilmek suretiyle CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 22/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.