Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Takip dayanağı ilamda kıdem tazminatının en yüksek banka mevduat faizi üzerinden tahsiline karar verildiği tesbit edilmiştir. Mahkemece 22.3.2007 tarihli bilirkişi raporuna göre hüküm kurulduğu görülmektedir. Ancak Dairemizce Yargıtay"ın diğer Daireleriyle içtihat birliği sağlanması için oluşturulan  son kararlarına göre mahkemece yapılması gereken iş "hakkın doğum tarihinden itibaren birer yıllık devreler halinde mevduata fiilen uygulanan en yüksek faiz oranının (tarafların bildirdikleri) bankalardan sorulmak suretiyle oluşacak sonuca göre bir karar verilmesinden ibarettir. Bu nedenlerle yazılı şekilde sonuca gidilmesi doğru değildir.
Kabule göre de; dayanak ilamda kıdem tazminatına 17.7.2000 tarihinden itibaren faiz yürütüleceği belirtildiği halde 2000-2001 arası tam yıl üzerinden hesaplama yapan bilirkişi raporuna itibar edilmesinin yanında; hükme esas alınan raporda toplam faiz miktarının 9.548,96 YTL belirlenmesine rağmen borçlunun faize ilişkin itirazlarının reddi de isabetsizdir.
SONUÇ  : Borçlu vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İ.İ.K. 366 ve H.U.M.K.’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 13.11.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.