Tebliğname No : KD - 2013/355179-itiraz

MAHKEMESİ : Isparta 3. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 27/05/2013
NUMARASI : 2012/1051 (E) ve 2013/389 (K)
SUÇ : Genel güvenliği tehlikeye sokacak şekilde kasten yangın çıkarma



Gereği görüşülüp düşünüldü:

Dairemizin 21.05.2015 gün ve 2014/30042 esas, 2015/17374 karar sayılı bozma kararının usul ve yasaya uygun bulunduğu ve Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazı yerinde görülmediğinden 6352 sayılı Kanunla 5271 sayılı Kanuna eklenen 308/3 madde ve fıkrası hükmüne göre dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına (TEVDİİNE), 11.12.2015 gününde oyçokluğuyla karar verildi.


KARŞI OY: Yakma fiilinin yangın boyutuna ulaşılmadan söndürülmüş, oluşan netice kişilerin sağlığı veya mal varlığı bakımından zarar tehlikesi doğurmaya el verişli hale gelmemiş olması karşısında, eylemin TCK.nun 170/2. maddesinde yer alan salt tehlike suçunu oluşturacağı, keza TCK.nun 170/1. maddesindeki suç, somut tehlike suçu olup, bu suça teşebbüs mümkün olmadığından, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazı yerinde olup kabulü gerektiği düşüncesinde olduğumdan sayın çoğunluğun aksi yöndeki kararına katılmıyorum. 11.12.2015

KARŞI DÜŞÜNCE

TCK.nun 170. maddesi, genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması başlığı ile esasen iki ana düzenlemeyi içermektedir. “Yangın” özelinde düzenlemeye bakıldığında, 1. fıkrada “kişilerin hayatı, sağlığı veya mal varlığı bakımından tehlikeli olacak biçimde yada kişilerde korku, kaygı veya panik yaratabilecek tarzda; yangın çıkaran, ...” , 2. fıkrada ise “yangın... tehlikesine neden olan kişi ... cezalandırılır” şeklinde bir düzenleme yapıldığı görülmektedir.
Madde düzenlemesi ve gerekçesine bakıldığında ise; 1. fıkranın somut tehlike suçu, 2. fıkranın ise soyut tehlike suçu olarak düzenlendiği anlaşılmaktadır.
Yangını, “yanıcı maddenin ısı ve oksijenle birleşmesi sonucu oluşan yanma olayının, kolayca söndürülemeyecek boyuta ulaşmış ve kontrol dışına çıkmış büyük ateş” şeklinde tanımlayabiliriz. Bu tanımlamadan da anlaşılacağı üzere, genel tehlike oluşturmayan, basit bir müdahale ile kolayca söndürülebilen küçük boyutlu ateşlere yangın demek mümkün değildir.
Somut olaya baktığımızda, eşi ve kızı ile tartışan sanığın, kilitli bir odada bulunan eşi ve kızına yönelik kızgınlıkla önce kapıyı açmaya çalıştığı, bunu başaramayınca da seramik kaplı zemin üzerine ve kapının altına gelecek şekilde yanıcı madde olan tineri dökerek ateşlediği, ancak bu ateşin fazla büyümeden sanığın eşi tarafından ayağı ile basılmak suretiyle basit bir müdahale ile söndürülmüş olduğunun anlaşılması karşısında; sanığın eyleminin, maddenin 1. fıkrasında bahsedilen yangın boyutuna ulaşmadığı görülmektedir.
TCK.nun 170. maddesinin 1. fıkrasında düzenlenen somut tehlike suçuna teşebbüs kural olarak mümkün değildir. İstisnai olarak bu suça teşebbüsün olabileceği düşünülse de somut olayımızın özelliği gereği yangın çıkarmaya teşebbüsten bahsetmek mümkün görülmemektedir. O halde, henüz yangın boyutuna ulaşmamış olması ve somut olayımızda 1. fıkraya teşebbüsten de bahsedilemeyeceği hususları dikkate alındığında, sanığın eyleminin maddenin 2. fıkrasında düzenlenen “yangın tehlikesine neden olma” suçu kapsamında olduğu düşünülmekle, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın itirazının yerinde olduğu görüşü ile sayın çoğunluğun aksi yöndeki kararına katılamıyorum. 11.12.2015