MAHKEMESİ : İSTANBUL BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 16. Hukuk Dairesi"nce bozmaya uyularak davanın kısmen kabul-kısmen reddine dair verilen 13/03/2019 tarih ve 2019/182 E. - 2019/542 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkili ile davalı arasında “HELAL22” ve “ISO23000” belgelerinin alınması konusunda 14.01.2014 tarihli sözleşme yapıldığını, davalının denetimden geçmesi sonrası "çiğköftem" adlı iş yerlerinde markaların 1 yıl süreyle kullanımı için anlaşıldığını, ancak davalı iş yerlerinin 01.03.2015 tarihinde son denetime girmediğinden belge süresinin sona erdiğini, sözlü uyarılar dışında davalıya 22.04.2015 tarihinde ihtarname de gönderildiğini, ancak "HELAL22" ve "ISO23000" sertifikalarının ve müvekkili şirket logolarının izinsiz olarak kullanımlarının devam ettiğini, kullanımların gerek 2015/104 D.İş dosyasıyla, gerekse iş yerlerinde çekilen fotoğraflarla tespit edildiğini, yıllık sertifika ücretinin 2.000,00 TL olduğunu, ayrıca tespit dosyasında 632,90 TL, ihtarname için de 112,00 TL masraf yapıldığını ileri sürerek, “WCS WORLD CERTIFICATION SERVICES” markası ile “HELAL22” ve “ISO23000” sertifikalarına vaki tecavüzlerin önlenmesini, markanın basılı olduğu evrak, broşür ve ürünlerin toplatılmasını, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla yapılan masraf ve KHK"nın 66/2-c hükmü gereği 1 yıllık lisans bedeli 2000,00 TL ile birlikte 2.744,90 TL maddi, 10.000.- TL manevi tazminatın avans faiziyle davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili; delil tespitini kabul etmediklerini, taraflar arasındaki sözleşmenin her yıl denetim yapılması şartıyla düzenlenen 3 yıllık sözleşme olduğunu, sözleşmede denetimin ne zaman yapılacağının belirtilmediğini, taraflar arasındaki sözleşmenin feshedilmediğini, gönderilen ihtarnamede fesih iradesinin bulunmadığını, her ne kadar bir faks çıktısı ibraz edilmiş ise de bu belgenin müvekkili tarafından gönderilmediğini, davacının denetim yapması durumunda ücrete hak kazanacağını, herhangi bir izinsiz kullanımın söz konusu olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasında sözleşmeye dayalı olarak davalı tarafa, her yıl denetim yapılmak kaydı ile davacı tarafa ait garanti markası statüsündeki “WCS WORLD CERTIFICATION SERVICES” markasını “HELAL 22” ve “ISO 23000” sertifikasyonu ile kullanmasına izin verildiği, ancak davalının kendisine ihtar edildiği halde sözleşmedeki yükümlülüklerini yerine getirmeyerek markayı kullanmaya devam ettiği, bu durumun markaya yönelik tecavüz ve haksız rekabet oluşturduğu, markanın değeri ve niteliği göz önüne alınarak maddi ve manevi tazminat şartlarının oluştuğu gerekçesiyle, davanın kabulüne, davalının “WCS WORLD CERTIFICATION SERVICES” markasına vaki tecavüzün tespiti ile men"ine, davalının markayı afiş tanıtım evrakı ve tabelalarda kullanımının engellenmesine, söz konusu tabela, afiş ve tanıtım evraklarına el konulmasına ve masrafı davalıdan alınarak imhasına, 2.000,00 TL maddi tazminatın dava tarihinden itibaren değişen oranlarda avans faizi ile davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin maddi tazminat talebinin yargılama giderleri içinde olduğundan belirtilen kalem içerisinde değerlendirilmesine, 10.000,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren yasal faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Karara karşı davalı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesince, öncelikle tüm dosya kapsamına göre; davalının iş yerinde dava konusu marka ve sertifikaları kullandığının sabit olduğu, ancak davacı tarafça sözleşmenin usulüne uygun olarak sona erdirilmediği, sözleşmenin her yılında ücretinin yatırılarak denetiminin yapılması gerektiği ancak tek başına denetim ücretinin yatırılmamasının sözleşmenin feshi sonucunu doğurmayacağı, davalıya gönderilen ihtarnamenin fesih bildirimi olmadığı, bunun dışında davalıya gönderilmiş fesih bildiriminin bulunmadığı, bu sebeple davalının sertifika kullanım yetkisinin ortadan kalkmadığı, davacının sertifika veren şirket olduğu, davacı markalarının tescili kapsamında yiyecek-içecek hizmetlerinin bulunmadığı, bu nedenle markalara vaki bir tecavüzün de bulunmadığı, gönderilen faks mesajının sonuca etki etmediği gerekçesiyle, davalı vekilinin istinaf isteminin kabulüyle ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına ve davanın reddine karar verilmiş, anılan karar Dairemizin 2017/2526 E.- 2018/8003 K. sayılı ilamıyla bozulmuştur.
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesince, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya göre, mülga 556 sayılı KHK 21/8-9. maddesi gereğince marka sahibinin malın veya sunulan hizmetin kalitesini garanti edecek önlemleri alabileceği, ihlal halinde de markadan doğan hakların lisans alana karşı ileri sürülebileceği, dava konusu ihtilafta, taraflar arasındaki sözleşme ile lisans alanın her yıl denetimden geçme şartı konulmasına ve davacı tarafından gerekli denetimlerin yaptırılması için ihtar gönderilmesine rağmen davalının ilk yılın sonunda denetim yaptırmayıp lisansa konu marka ve logoları kullanmaya devam etmesinin marka hakkına tecavüz teşkil ettiği, taraflar arasındaki lisans sözleşmesi ve maddi tazminatın KHK"nın 66/2-c maddesi gereğince talep edilmiş olduğu dikkate alındığında yıllık sertifika bedeli olarak belirlenen 2.000,00 TL"nin maddi tazminat olarak ödenmesi gerektiği, dosyada yer alan tespit raporu, ihlalin süresi ve kapsamı göz önüne alınarak ilk derece mahkemesince takdir olunan manevi tazminat miktarının yüksek olduğu gerekçesiyle, davalı vekilinin istinaf talebinin kısmen kabulüyle ilk derece mahkemesi kararının kaldırılarak; davanın kısmen kabulüne, davalının davacıya ait "WCS WORLD CERTİFİCATİON SERVİCES" markasına tecavüz ettiğinin tespitine, markaya tecavüzün önlenmesine, bu kapsamda davalı tarafın davacıya ait markayı afiş tanıtım evrakı tabelalarda kullanımının önlenmesine, söz konusu tabela afiş ve tanıtım evraklarına el konulmasına, el konulan tabela broşür tanıtım evrakının masrafı davalıdan alınarak imhasına 2000,00 TL maddi tazminatın dava tarihinden itibaren avans faiziyle davalıdan tahsiline, diğer maddi tazminat talebinin yargılama gideri içinde değerlendirilmesine, 4000,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren yasal faiziyle davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, Bölge Adliye Mahkemesince uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 365,46 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 20/01/2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.