Kasten yaralama - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2015/3212 Esas 2016/1670 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/3212
Karar No: 2016/1670
Karar Tarihi: 04.04.2016

Kasten yaralama - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2015/3212 Esas 2016/1670 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkemenin kararında, sanığın kasten yaralama suçunun sübutu kabul edilmiş ve sanık 1 yıl 15 gün hapis cezasına çarptırılmıştır. Kusurluluğu etkileyen sebeplerden haksız tahrik nedeniyle takdiri indirim sebebi takdir edilmiştir. Sanığın savunması reddedilmiştir. TCK'nun 86/1-3(e), 87/1-d-son, 29/2, 62/1 maddeleri uyarınca hüküm verilmiştir. Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarih, 2014/140 E. ve 2015/85 K. sayılı kararı ile TCK'nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında mahkemenin bu madde ile yaptığı uygulama ile Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK'un 150, 234. ve 239. maddeleri gereğince, sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin sanıktan yargılama gideri olarak tahsiline karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi kanuna aykırı olmasına rağmen bu hususların yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediği belirtilmiştir. CMUK'un 322. maddesinin tanıdığı yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasının mahsus bölümünde yer alan TCK'nun 53. maddesinin uyg

1. Ceza Dairesi 2015/3212 E. , 2016/1670 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : TCK.nun 86/1-3(e), 87/1-d-son, 29/2, 62/1 maddeleri uyarınca; 1 yıl 15 gün hapis cezası

Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ..."ın mağdur ..."a yönelik kasten yaralama suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, kusurluluğu etkileyen sebeplerden haksız tahrikin nitelik ve derecesi ile takdiri indirim sebebi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre bozma üzerine verilen hükümde düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin TCK"nun 51. ve CMK"nun 231. madde hükümlerinin uygulanması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 E. ve 2015/85 K. sayılı kararı ile TCK"nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında mahkemenin bu madde ile yaptığı uygulama ile Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK"nun 150, 234. ve 239. maddeleri gereğince, sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin sanıktan yargılama gideri olarak tahsiline karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi, kanuna aykırı ise de bu hususlar yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, CMUK"un 322. maddesinin tanıdığı yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasının mahsus bölümünde yer alan TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün "Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek TCK"nun 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine" şeklinde değiştirilmesine ve yargılama giderlerinin yer aldığı hüküm fıkrasından zorunlu müdafii ücretinin çıkartılmasına karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN, hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 04/04/2016 gününde oybirliği ile karar verildi.